Voor me ligt een jonge kerel luidkeels te snurken. Zijn buurman ligt arm in arm met een toekomstige stijve nek en had ik nog tictacs, ik gooide ze richting decolleté van de dame schuin voor me. Een enkele zonderling tuurt in een zacht licht van iPad, verzonken in fictie. Slapen op een bus, dat lukt me niet. Tien minuten dezelfde positie aanhouden is al even moeilijk als tandpasta terug in de tube krijgen, dus probeer ik mijn gedachten wat af te leiden met deze blogpost. Zes uur verwijderd van Valmeinier, nog zes uur richting Oostduinkerke. Richting deftig bed.
En helaas ook richting dokter. Ok zoals zo goed als elk jaar na een snowboardreis eigenlijk. Maar deze keer niet voor een ontwrichte elleboog of gescheurd ligament. Griep! Geveld door het influenzavirus. En dat pal in het midden van mijn boardtrip. Twee dagen in je bed liggen terwijl buiten tonnen sneeuw op je ligt te wachten, het voelt aan als een vasectomie. Want sneeuw was er genoeg gevallen. Dikke diepsneeuw en vette hors-pistes.
Valmeinier is een redelijk klein gebied. Het dorpje op 1800 meter stelt niet zo veel voor. Enkele gigantische appartementsblokken, wat winkels, twee cafés en een discotheek vol net te jonge darteldames. En een dokter met zonnebril en bergbeklimbroek. Veel gezinnetjes ook, dus het werd al snel duidelijk dat de après-ski hier geen te vetten ging zijn. Ook op de piste zelf is het even zoeken naar een hut om iets te drinken of eten. Tip van de dag; zoek het ietwat verscholen hutje op de meest linkse (gezicht naar boven, weg van Valloire) berg. Overheerlijke pizza en fantastische café gourmand.
De slopes zelf maken veel goed. Ze zijn perfect onderhouden, redelijk divers en er is niet te veel volk. Niet voor niets mijn all-time snelheidsrecord hier gebroken. 88km/u, shawieng! De funparks zijn piekfijn aangelegd en er is voor elk niveau wel iets. Maar zoals eerder gezegd, het is een klein gebied. Geen lange runs en na een week heb je het ook wel wat gezien. En de liften gaan hatelijk traag. Gezinsgebied remember.
Maar soit, het was ondanks de griep en het gebrek aan après-ski toch een geestig tripje. Met veel dank aan de bende die mee was hiervoor.
Wed’ze Helm met bluetooth
Normaal gezien draag ik geen helm tijdens het boarden. Zit in de weg, weegt te veel, dempt geluid, zet aan tot nog meer risico, ziet er niet uit, … Maar Decathlon stak stiekem een exemplaar in mijn valies, dus ging ik aan het testen. Al mijn valpartijen tijdens de reis waren dan ook doelbewust. Want uiteraard val ik anders nooit (kuch kuch). Een helm met bluetooth, speakers en microfoon trouwens, dus mijn nieuwsgierigheid was er wel.
De mannen van Belgian Cowboys waren me voor met de vereisten van een goede helm dus bouw ik wat voort op hun post, gespekt met persoonlijke mening.
Looks: altijd een moeilijke natuurlijk, zeker omdat dit niet de belangrijkste eigenschap van een helm is. Ik kreeg een witte mee, met enkele stickers op. Oogt wat ouderwets en is meer voor skiërs gemaakt heb ik de indruk. Hier scoort de helm alvast niet voor mij.
Pasvorm: Stukken belangrijker. Dat ding moet goed op je kop zitten. En hier scoort de Wed’ze dan weer wel. Met een handig draaisysteem achterin de helm zet je hem goed vast en ook alle straps doen hun werk zonder in de weg te zitten. Alles voelt zacht aan en den binnenkant is wasbaar. Enige nadeel van al die fluf is dat de helm nogal warm wordt.
Crashtest: Geen hersenschudding of gebroken schedel dus daar doet de helm zijn werk. Nooit gesneden aan de riempjes en de pot bleef altijd zitten. Geen schade aan de helm, ook niet na mijn befaamde headspin. Ideaal trouwens als extra draagzak bij het boodschappen doen.
Electronics: Bellen op de piste, het kan met deze helm. Verbinding maken met je telefoon via bluetooth, oppakken met de handige controller in de linker oorschelp en spreken door het microfoontje. Werkt allemaal zoals het moet, maar tijdens een afdaling word ik liever niet gestoord. Wel cool om je thuisgebleven maten te kloten natuurlijk. Benieuwd of het onder een lawine aan sneeuw ook nog zou helpen.
Speakers: Ingebouwde speakers, daar gaat mijn haar meestal rechtop van staan. Geluidssnob ik. En op dit vlak schiet de Wed’ze wat te kort. Plat geluid, weinig bass. Maar nog altijd voldoende voor de mens met normale geluidseisen.
Prijs: 49.95 euro. Niet veel dus voor een helm.
Conclusie: Ik ga hem zelf niet meer dragen. De looks zijn mijn ding niet en waarschijnlijk ga ik eerst met een hersenschudding naar huis moeten gaan eer ik echt een helm ga beginnen dragen. Keikop é. Maar voor wie op zoek is naar een degelijke helm, met wat extra snufjes en dat aan een voordelige prijs, is het wel een aanrader.