Bergen en ik, dat is een vlotdraaiende tongzoen. Zeker als er nog wat sneeuw ligt ook. Mijn eerste reisherinnering was er ene naar de Baraque Fraiture – en geen Friture dus na nader onderzoek- om er van de berg naar beneden te donderen. Sinds mijn elfde levensjaar bleef ik ook ieder jaar een skigebied opzoeken om op een boardje naar beneden te glijden. Genoeg materiaal dus om een hele gids te schrijven. Bij deze deel 2, na het stuk over Snowbombing.
Zuid-Tirol
Schnitzel, lederhosen, schnitzel, jodelen, schnitzel, Heidi, Anton, schnitzel, schnitzel. De spontane associaties die opborrelden toen ik een uitnodiging kreeg van Nascom om vier dagen lang Zuid-Tirol te ontdekken. Zat ik er even mooi naast. Zuid-Tirol is een Italiaanse provincie tegen de grens met Oostenrijk. De mens spreekt erItaliaans, Duits en Ladin, tevens een subcultuur. Je bent er omsingeld door bergen, rivieren en gastvrije mensen. Bekendste bergen zijn de Dolomiten. Als je met de auto gaat, dan moet je rekenen op een goeie 1000 km. Zelf vloog ik eerst naar München om dan van daaruit nog een viertal uur te rijden richting Bruneco.
Skigebied
Uiteindelijk nog steeds het belangrijkste voor mij; de slopes. Veel geluk gehad met de sneeuw. ‘s Nachts was er een dikke pak bijgevallen waardoor de pistes er perfect bij lagen. Zowel in Kronplatz als Alta Badia. En weinig volk. Ideaal dus om er weer helemaal in te geraken.
Kronplatz is misschien het bekendste skigebied van Italië en valt geregeld ook in de prijzen. Je kan de pistes vanuit vier basisstations bereiken, waarvan ene vlakbij het treinstation. De top ligt op 2300 meter hoog en is ook het startpunt van elke piste. Verdwalen is onmogelijk, aangezien zo goed als alle liften hier uitkomen. En ook de Freedom Bell, een gigantische klok die luidt telkens ergens de doodstraf wordt afgeschaft, is een perfect orientatiepunt. De pistes zijn breed, redelijk makkelijk en uitgestrekt. Breaks neem je in de vele hutten en op sommige plekken zijn de views echt fenomenaal. Wij kregen een gids op skilatten mee waardoor we echt elk plekje konden ontdekken. Een aanrader!
Alta Badia is stukken kleiner, maar toch wat ingewikkelder om er je weg terug te vinden. De dikke mist deed er natuurlijk ook geen goed aan. Nu, dankzij de verse sneeuw, had ik er de beste diepsneeuwsessie van mijn leven en ook de vele pistes tussen de bomen zijn goddelijk. De bossen zorgen voor genoeg variatie om je niet snel te vervelen.
Echte die-hards zullen genoeg hebben aan een shortski of toch andere oorden moeten opzoeken. Zeker als je ook op zoek bent naar een serieuze après-ski, inclusief discotheken en partyvillage. Bij zowel Kronplatz als Alta Badia had ik een familiegevoel. Trage en makkelijke liften, een funpark voor kinderen, speelplein op de piste, geen junkfood in de hutten, grote hotels gerund door gezinnen, … Met mijn homeys zie ik me er niet direct naartoe gaan, maar als ik ooit met mini-me’s zit, dan leer ik ze hier met veel plezier hun eerste sneeuw fretten.
Slope food
Alta Badia had ons vooral uitgenodigd om de opening van het slope food festival mee te maken. Geen rock- maar Michelinsterren. Je snowboardt of skiet van hut naar hut waar er telkens twee chefs klaar staan met een snelle, maar verzorgde hap en bijpassende wijn. Zo willen ze wat het cliché doorbreken dat je op skipistes enkel de usual crap kan eten. Zo kregen we kabeljouwmousse op rijstbrood, hoorntjes gevuld met allerlei kleinigheden, vissoep, een Engelse pastei, een slaatje en dan nog wat lekkers dat ik of vergeten ben of niet kan omschrijven. Geen foodblogger é ik. Denk dat 70percentpure, die ook mee was, je wel verder zal kunnen helpen. Leuke ervaring en eindelijk wat aandacht voor het eten op een skipiste. Na al die jaren ben ik de zwanworsten, overkookte spaghetti en greasy pizza’s wel wat beu gegeten. Nu enkel de prijs nog afwachten natuurlijk.
Andere activiteiten
Zuid-Tirol is echter meer dan skiën en boarden alleen. Iedereen is er doorbakken van de saunacultuur en elk hotel heeft wel iets van spa. Niets zo zalig als na een dag bevriezen en sporten al je spieren los te werken in een infraroodcabine of stoombad. Al de naaktheid rondom je moet je er wel bijnemen. Geen sauna in je hotel? Complexen genre Cron4 genoeg. Zacht prijsje voor een bijzonder uitgebreid gamma, inclusief wereldkampioenschappen.
Het snowboarden of skiën even beu? Dan kan je nog altijd de bergen ontdekken op sneeuwschoenen. Bijzonder leuke ervaring, vooral omdat de stilte oorverdovend is en de uitzichten onvergetelijk. Thermos warme kruidenthee en lunchpakket in de rugzak, raketten aan je voeten en gaan! Terugkeren naar beneden kan met een pöckl, een soort sleetje. Bijzonder geestig! In onderstaand filmpje, gemaakt door de man achter Dailybits, krijg je het te zien, net als een korte samenvatting van al het bovenstaande.
Nog meer foto’s vind je hier of op de pagina van reisgenoot nummer drie Bruno.
Met dank aan de mensen achter suedtirol.info en beleefzuidtirol.be.