Eindelijk een rustig plekje gevonden. De Japanners hebben een verlengd weekend en Kyoto wordt overspoeld met volk uit alle hoeken van Japan. Alle tempeltuinen zitten vol fotograferende mini-mensjes die hun be- en verwondering alleen maar luidop kunnen uiten. Vraag me gerust naar een impressie als ik terug ben. Maar hier bij de rivier is het kalmer. Heel af en toe passeert er een jogger en aan overkant laat een oude man zijn valken uit. True story. Hij gooit stukken voedsel in de lucht die feilloos in een sierlijke duikvlucht opgepikt worden door de vogels.
Tijd om wat eerste indrukken neer te schrijven. Je kan Japan op verschillende manieren bezoeken. Of je gaat voor de grote shocker en begint met Tokyo, of je bouwt wat op door eerst kalmere steden genre Kyoto en Hiroshima aan te doen. Mij leek het schokeffect het best, ik kon erna wel nog wat gaan chillen in de kalmere gebieden.
Al van bij je eerste stappen op de luchthaven voel je hoe anders dit land is. Anders dan Europa, anders dan Zuid-Amerika en anders dan de rest van Azië. Japan is Japan. Luchthavenhostessen lopen letterlijk van toerist naar toerist om ze in de juiste rij te duwen, overal monddoekjes en eindelijk ben ik eens bij de grotere. Weinig Engels ook, buiten de Japanners die veel met toeristen in contact komen. De luchthaven is meteen een goeie introductie trouwens. Overal fake eten in de etalages, veel onbekende kanji-tekens en een drukte om goeiemorgen tegen te zeggen. Perfect als je met een knoert van een jetlag zit, die als een tientonner aan je oogleden hangt.
Maar ze doen hun best om orde te scheppen in al die chaos. Overal richtingaanwijzers. Zo veel dat je eigenlijk niet goed weet op dewelke je moet kijken. Dolblij dat ik op voorhand al het woord sumimasen (excuseer) geleerd heb, want en de borden bekijken, en je bagage voortsleuren en ondertussen proberen van niet te veel mensen omver te kegelen is niet evident. Gelukkig staat alles zowel in het Japans als in het Engels aangeduid. In no time had ik een ticketje voor de sneltrein naar Tokyo city. Later meer over dat openbaar vervoer trouwens. Geniaal systeem! Zeker in Tokio.
Druk, druk, druk
En dan kom je toe in een station in Tokio. De drukte van de luchthaven is een steentje in een vijver gegooid, Tokio centrum is een blok beton die vanop de Eiffeltoren die in diezelfde vijver valt. Alles maakt lawaai. Iedereen maakt lawaai. En wat een visueel geweld. Overweldigend is het minste wat je kan zeggen. Treindeuren sluiten met een soort ringtone ter begeleiding, restauranthouders roepen klanten naar binnen en overal hangt spuuglelijke reclame. Stations zijn trouwens ook shopping centers en een plek volgepropt met restaurants. Er hangt dus altijd een vreemde geur. Maar later meer over eten en zo, want uiteindelijk zijn die stations echt de max.
De mensen zijn bijzonder vriendelijk trouwens. Je moet nog maar de hoek van je kaart uit je broekzak trekken of er staat al een Japannertje klaar om je te helpen. Spreken ze geen Engels dan brengen ze je wel naar de plek. Ook al moeten ze daar zelf helemaal niet zijn. Ze zijn ook heel geïnteresseerd in je. Zo erg dat ze je ook constant aanstaren. Blondies gaan zich hier bekeken voelen. Maar geen kwade bedoelingen, zeker niet. Maar ook over de Japanners zelf later meer. Want het zijn gekke mensen.
Next up
Je voelt trouwens meteen aan dat je tijd te kort gaat komen. Er gebeurt zo veel, Japan is zo divers en alles is zo anders dat je het onmogelijk op een maand tijd kan snappen. Er komt zo veel op je af dat het bijzonder moeilijk is om alles vlot te verwerken. Laat staan om het er weer uit te krijgen ook. Vandaar dat het hier even duurde. Maar er zit nog vanalles in de pijplijn. Tips, weetjes, how to’s, verhalen over bizarre sushi-feestjes, een overview van Tokio, Kyoto, Hiroshima, Osaka en Fukuoka, mensen die ik leren kennen heb, sumo, gestoorde shows enz. De foto’s van Tokio staan al op de Facebookpagina.
Ik zit nu voor enkele dagen in Kyoto trouwens, een stad barstensvol tempels en shrines. Stukken kalmer dan Tokio. Daarna trek ik naar Nara, Osaka en Hiroshima om dan af te sluiten in Fukuoka. Heb al een extra zak moeten kopen voor al de bizarre souvenirs die ik op de kop heb kunnen tikken.
