Genoeg natuur, tijd voor brieken (nvdr. bakstenen). Bijzonder oude stenen zelfs. Na Zadar werd Split even de nieuwe uitvalsbasis. Begon nochtans niet zo rooskleurig. Bij het binnenrijden passeer je langs vervallen wijken, industrieterreinen en ander lelijks. Maar eenmaal binnen het echte centrum verandert dat gedacht meteen.
Split is de max. Eindelijk een stad die echt leeft. Waar mensen op straat zitten tot een gat in de nacht. Waar straatmuzikanten de luide visverkopers proberen te overtreffen met hun orgelmuziek en even later hun instrument doorgeven aan een enthousiasteling die ook wil spelen. En waar de knapste vrouwen wat flaneren op de lange passage langs de zee. Maar ook waar de grootste collectie opgezette kikkers die menselijke dingen doen te bezien valt. No joke. Sowieso eens naartoe gaan als je kan. Kikkers die basketten, pootje baden en in de woonkamer een boekje lezen.
Marjan heuvel
Je begint Split best op de Marjan heuvel. Klein half uurtje klimmen, maar het zicht op de stad is fenomenaal. Zo zie je meteen hoe het allemaal in elkaar zit. Helemaal op de top vind je een zoo. Freaky ding. Toen ik er binnenkwam, was er niemand, ook geen personeel. Alleen maar kooien en loslopende pauwen. Toen ik twee stappen naar binnen zette barste plots een hels lawaai los. De pauwen begonnen te schreeuwen, de apen werden gek in hun kooi en ook de tijger kwam uit zijn kotje. Pretty spooky! Zielige zoo trouwens; veel te kleine kooien, neurotische dieren en amper verzorging. Ze hebben nochtans een pracht van een baviaan zitten.
Paleis van Diocletianus
Geschiedenis genoeg ook trouwens. Keizer Diocletianus wou uit schrik voor een afrekening niet in Rome wonen en bouwde dus maar een paleis (denk eerder aan een halve stad) in Split. En liet een paar jaar later het Romeinse rijk uiteen vallen in oost en west. Doorheen de geschiedenis bleven mensen er wonen en bouwen waardoor Split nu een amalgaam van bouwstijlen is. Ze hebben er zelfs een sfinx van 3500 jaar oud. Geeft toch een apart gevoel als je de op de trappen zit waar ooit een keizer besliste over leven en dood. Op de plaza krijg je een mooi overzicht van de verschillende stijlen. En dat maakt Split nu zo bijzonder. Overal in de oude stad bruist het van de geschiedenis. Zeker een stadstour doen met gids en als het donker is eens door de mooi verlichte straten dolen.
Maar anders dan de meeste historische steden, is Split geen gigantisch openluchtmuseum. Mensen wonen en werken er. Je hebt de vismarkt waar vissenkoppen je met open mond aanstaren, overheerlijke bakkertjes, de tweewekelijkse stoet supporters op weg naar het voetbal, de lange passage langs het water, avondmarkten en heel veel jonge mensen. En overdreven knappe en gestyleerde vrouwen. Maar dat zei ik al. Toch. Damn.
Bacvice
Bacvice is het enige zandstrand en de partywijk van Split. Heeft zijn naam alvast niet gestolen want het loopt er vol met bakvissen. Overdag ligt het strand vol en wordt er picigin gespeeld in het ondiepe water. Maar daarover later meer. Naar de avond toe lopen de restaurantjes en bars vol en nog later veranderen die in dansvloeren. Toeristen en Kroaten mengen zich in een zwoele dans en alcohol doet zijn werk om zelfs de meest gesloten Kroatische ronduit over haar grote droom te vertellen. Ze wil filmster worden en een voetballer trouwen. “Just like Victorrria Beckham. You play football?” Een echte bacvice dus.
