Ik beloof plechtig morgen met een nieuw reisverhaal op de proppen te komen. Over het Amazonewoud zelfs! Maar in tussentijd een gedicht dat ik herontdekte via deze video. Van Robert Frost. Zijn ander werk is ook de moeite trouwens.
The Road Not Taken
Two roads diverged in a yellow wood,
And sorry I could not travel both
And be one traveler, long I stood
And looked down one as far as I could
To where it bent in the undergrowth;
Then took the other, as just as fair,
And having perhaps the better claim,
Because it was grassy and wanted wear;
Though as for that the passing there
Had worn them really about the same,
And both that morning equally lay
In leaves no step had trodden black.
Oh, I kept the first for another day!
Yet knowing how way leads on to way,
I doubted if I should ever come back.
I shall be telling this with a sigh
Somewhere ages and ages hence:
Two roads diverged in a wood, and I—
I took the one less traveled by,
And that has made all the difference
Of in het Nederlands
De niet genomen weg
Twee wegen scheidden in een geel woud,
En spijtig was ik een eenzame reiziger
Die niet beide volgen kon, lang stond ik
En bekeek er één zo ver als ik kon
Tot waar hij afboog in het kreupelhout;
Dan nam ik de andere, die niet beter leek,
En misschien deed ik de beste keuze,
Want zijn gras wou platgetreden worden;
In zoverre dat ze belopen werden
Waren ze allebei evenveel omgewoeld.
En beide lagen die morgen gelijk bedekt
Met blaren die niet zwart getreden waren.
O, ik bewaarde de eerste voor een andere dag!
Maar wetend hoe een weg ergens heenleidt,
Twijfelde ik of ik ooit terug zou komen.
Ik zal dit vertellen met een zucht
Ergens eeuwen en eeuwen later;
Twee wegen scheidden in een woud, en ik-
Ik nam de weg die het minst bewandeld werd,
En dat maakte een wereld van verschil.
En hieronder hoe hij het leest