As said before, ik zit in Zuid-Tirol voor de moment. Een halve meter dikke poeder, woop woop! Maar daarover later meer. Eerst wil ik een bijzonder charmante dame aan jullie voorstellen: Martha.
Klinkt behoorlijk Vlaams maar Martha is 100% Ladin, een oude cultuur en taal hier in Zuid-Tirol. Op de vlucht voor plunderende Germanen, trokken hele groepen mensen de Dolomieten in. Geïsoleerd en arm als de straat bedachten ze allerlei manieren om het leven toch draaglijk maken en dat uit zich in kledij, dans, taal, kunst en eten.
En van dat eten mocht ik proeven. Meer nog, ik kreeg een hele kookles. In haar huis slash taverne slash decoratieparadijs. Toeristen en locals kunnen er in haar van kitsch -think opgezette vossen- overladen woonkamer genieten van een typische Ladin maaltijd. Zwaar, veel zout en sowieso met vlees. Sorry veggies.
Deze avond stond er gierstsoep met buikspek, gefrituurde deeghapjes gevuld met spinazie of zuurkool en dumplings met goulash op het menu. De recepten bespaar ik je, want ik ben ze al vergeten. Op aanvraag kan ik ze wel nog eens researchen. Maar Martha, dat was een specialleke. Grootmoedertje met een schort en hoofddoek, voluit aan het vertellen vanachter haar houtskool en trots op elke beweging die ze maakte.
En gek genoeg om mij te laten helpen in de keuken. Platte en ronde pannenkoekjes maken van het deeg met een roller. Nee zelfs dat kan ik niet. Keukenterrorist ik… Maar Martha was zo vriendelijk mijn scheefgetrokken schijven “stukjes kunst” te noemen. Om ze dan toch nog maar wat bij te werken.
Bij het natafelen veroverde ze pas helemaal mijn hart. Met mijn reisgenoten ging het over allerlei YouTube-fenomenen, dus kwam gagnam style uiteraard ook aan bod. Toen we Martha vroegen of ze het kende, liet ze een enthousiaste “aber natuurlich”, een dansweging en een luide lach los. Blijkbaar toch niet zo geïsoleerd die Ladiners.