Bijzonder drukke dagen hier op het werk. Veel deadlines en van die dingen. Zo druk dat zelfs de printer zou zeggen “wow dat is pas druk!” Daarom even naar de site van Ryanair gesurft en de goedkoopste reis geboekt. Milaan it was!
Stad der mode, waar velen bijzonder lyrisch over doen. Maar eigenlijk stelt de stad niet zo veel voor. Oké als je houdt van duur shoppen, designermerken en winkels met enorme ster-allures dan zit je er op je plaats. En ja hier en daar lopen wat modellen rond, maar die zijn behoorlijk arrogant.
Daarnaast miste ik de gezelligheid van het kleine. Milaan staat boemvol grote gebouwen, zowel nieuw als oud. Alles is er in overdreven proporties neergezet. De gebouwen zijn qua architectuur meestal mooi, maar het mocht wat knusser. Hetzelfde geldt voor de straten. Er werd duidelijk voorrang gegeven aan het m’as-tu-vu-principe, want smalle, kronkelende straatjes kom je er niet tegen.
Maar het is uiteraard niet allemaal kommer en kwel. Als je wat zoekt, vind je wel wat leuke plekjes. Bianco Latte bijvoorbeeld, een bijzonder gezellige koffiebar met overheerlijk ijs. Of het stadspark bij het groot kasteel. Overal spelende kinderen, pony’s, basketvelden, voetballers, standbeelden en prieeltjes. Il Fabrico is trouwens een goed restaurant, aan een schappelijke prijs.
Als je Italiaans trouwens niet zo goed is, al geen probleem! Gewoon wat mompelen, beetje van toonhoogte veranderen en met je handen bewegen. Meer dan pasta, gelatto en prego hoef je dan niet te kunnen.
Foto’s
