Even een soort reisfiche opstellen van mijn trip naar Istanbul. Gedetailleerder info en verhalen komen later nog.
Waar: Istanbul
Wanneer: september 2009
Met: Emma, toenmalig lief
Vervoer: Naar daar gevlogen voor 150 euro heen en terug, via Jetairfly. Ter plaatse alles gedaan met het openbaar vervoer. Je koopt er een akbil (soort oplaadsysteem) waarmee je dan zowel bus, tram en boot kan pakken. Er zijn ook gemeenschappelijke en gewone taxi’s. Zelf rijden of fietsen is pure zelfmoord, want ze rijden er gelijk gekken.
Route:
Het verhaal:
Het was er één van een lange adem deze beslissing. Weinig budget, maximum tien dagen want herexamens maar toch zot en vreemd genoeg om even aan de sleur te kunnen ontsnappen. Veel variabelen dus maar waar variabelen zijn is een formule. Of zoiets.
Weinig budget, dus een goedkoop vliegtuigticket naar een semi-verre bestemming want het moet gek genoeg zijn en toch te doen op tien dagen. En goedkope overnachtingen. Bij een maat bijvoorbeeld. En goedkoop eten. Wacht eens, gaan eten bij de Turken hier in Gent is toch ok van prijs? Had jij geen maat in Istanbul? Ligt dat niet deels in Azië? En ‘t is er dan ramadan! De keuze was gemaakt.
Laat ik het maar meteen droppen; Istanbul is een topper! Zelden zo’n diverse stad geweten. Hypermodern maar evenzeer zo conservatief als de straat. Europeaans en Aziatisch. Soms zo druk dat je werkelijk met koppijn rondloopt en dan weer godverlaten. Traditionele cultuur wisselt af met de gekste postmoderniteit, net zoals enorme weelde plots weggedrukt wordt door confronterende armoede.
Istanbul is gigantisch. Dertien miljoen officiële inwoners, een heel pallet aan religies die er behoorlijk in slagen naast elkaar te leven en openbaar vervoer via taxi’s, boten, bussen, trams, treinen en zelfs helikopters. Hoewel die laatste misschien niet zo openbaar zijn.
Tien dagen is dus zeker niet te veel. Om zo veel mogelijk impressies van de stad op te doen, besloten we de trip in vier delen op te splitsen. Ik ga later wel wat dieper in op de reis, inclusief verhalen. Over die ramadan bvb. In september is het er trouwens bloedheet! Boven de dertig graden. Niet altijd een pretje, zeker niet met al het drukke verkeer op de achtergrond.
Het oude stadsgedeelte
Istanbul heeft een enorm rijke geschiedenis. In het oude stadsgedeelte vind je dan ook veel restanten terug van die geschiedenis. De Blauwe Moskee is uiteraard een ware topper, maar ook de Bazaar en de vele kleine straatjes zijn de moeite. Eten doe je best op dakterrassen. Voor bijzonder weinig geld trouwens. ‘s Morgens moet je eens naar de markt om dadels en noten en ook de musea zijn behoorlijk indrukwekkend. Hamams vind je er gelijk frietkoten in België en durums zijn overheerlijk in Istanbul.
Dit is natuurlijk het meest toeristische deel en de traps zijn er. Mensen spreken je ook constant aan en nodigen je overal uit om binnen een theetje te komen drinken. Vriendelijk, maar je krijgt er altijd een verkoopspraatje bij. Ze zijn er wel een pak minder opdringering dan bvb. in Marrakech. Als vrouw ga je, ondanks de verstrengelende hitte, best wat sober gekleed. Emma werd constant nagefloten of aangestaard en ‘t is niet dat ze daar als lichtekooi rondliep.
Het Aziatische deel
In het Aziatische deel van Istanbul zijn vooral veel woonwijken. Yusuf,een Erasmuvriend, woont ook in dit deel, dus bleven we hier enkele nachten slapen. Zo hadden we meteen een beeld van hoe de echte Istanbuli leeft. Veel minder pracht en praal dan in het Europese en traditionele stuk, maar wel een aparte gezelligheid, verborgen onder een pak steengruis. Kleine restaurantjes waar je in een toonbank toont wat je wil en vervolgens bijschuift aan een lange tafel met gewapende militairen, oude meetjes en kleine rotjochies.
Weinig tot geen toeristen hier trouwens. Yusuf nam ons mee langs de lange dijken, waar het in de avondkoelte gezellig vertoeven is. Joggers lopen de werkstress van zich af, op de openbare fitnesstoestellen wisselen snoeverige patsers af met bejaarden en overal lopen wel wat kinderen achter een bal. Er varen trouwens constant boten in alle formaten en van alle snelheden tussen de verschillende delen van Istanbul.
Het moderne Europese deel
We hebben er niet geslapen omdat Yusuf ons enkele nachten extra aanbood, maar zijn de buurt ‘s avonds wel gaan verkennen met hem. Een en al moderniteit hier en een smeltkroes van types mensen. Toeristen, nachtbrakers, artiesten, oplichters, hoertjes, religieuzen van alle soort en verkopers. En proppers natuurlijk want het is een populaire uitgaansbuurt. Dit stuk van Istanbul was minder mijn ding, omdat hier echt de cliché westerse grootstad doorschemert. Te nieuw, te groot, te druk, te fake. Maar observeren hoe al die soorten mensen hier samenleven en -werken is op zich natuurlijk interessant om zien.
De Prinseneilanden
Vlot bereikbaar per boot en de tocht op zich is al de moeite waard. Neem zeker de ferry, want die doet er iets langer over en er zit interessanter volk op. Langs de gigantische Bosporusbrug tussen het oude en nieuwe stadsgedeelte vaar je de Bosporus af richting Prinseneilanden. Als ik het me goed herinner, was het zo’n drie kwartier varen, inclusief stops op het Aziatische en Europese deel. Eenmaal ter plekke huur je best een fiets om heel het eiland te verkennen. Veel volk is er niet dus kan je perfect genieten van de natuur, het uitzicht op de stad en de fantastische restaurants in de kleine maar bijzonder gezellige haven. We keerden laat in de avond terug, waardoor het maanlicht een bijzondere schijn achterliet op de Bosporus. De brug is trouwens ook verlicht en het mooi belichte Istanbul benaderen van op zee is ook een speciale ervaring. Het heeft zelfs iets piraterig, zeker omdat er aan de oevers overal kastelen en forten staan.
Aanraders
- De Blauwe Moskee
- Hagia Sofia
- Durums eten
- De Bazaars (markten)
- Topkapi-paleis
- Varen op de Bosporus
- theehuizen en bakkers
- een voetbalmatch checken
Foto’s