Soms krijg je op reis van die fifty fifty-voorstellen. Vijftig procent kans dat het een valstrik is, vijftig procent kans dat je de tijd van je leven gaat meemaken. Toen mijn broer en ik wat aan het ronddwalen waren in Dakar, werden we aangesproken door een jonge kerel. Van waar we kwamen. Of België cool was. Of we al plannen hadden. Of we een schilderij wilden. Of we de belangrijkste sport van Senegal wilden zien. “Voetbal?” vroeg ik. “La lutte,” zei hij! En plots zaten we in een stadion gevuld met uitbundige Afrikanen, halfnaakte worstelaars en ophitsende beats.
La Lutte, laamb in het Wolof (de taal van Senegal), is een soort folkloristische worstelwedstrijd, maar zie het gerust als een geflipte belevenis. Twee versies, ene met motten geven en ene zonder. Probeer naar die eerste te gaan, veel heviger. Maar geen idee of je er zomaar kan binnenstappen. Mijn broer en ik waren de enige twee blanken op een mensenmassa van om en bij de 4000 man, gepropt in een aftands stadion. Zoek misschien dus een local die je wil begeleiden. De tickets vallen goed mee van prijs (3000 CFA of een kleine 5 euro) dus kan je je gids zijn entree er ook wel bijpakken.
Energie alom
Bij het binnenkomen word je meteen ondergedompeld in een vreemde, post-apocalyptische sfeer. Harde drums, schel zingende vrouwen, beren van venten die geschminkt en in niet meer dan een klein broekje aan het opwarmen zijn terwijl een extatisch publiek ze opjut. Elke worstelaar danst zich warm met een heel vreemde walk en gaat af en toe eens langs bij zijn tegenstander om hem te bezweren met handbewegingen en vloeken. Trainers lopen op en af met water, de politie haalt enkele vechtjassen uit de tribunes en de geldbriefjes passeren in dikke pakken tussen gokkende handen. Af en toe voert iemand een toneeltje uit langs de piste, waarop alle kijklustigen strijk gaan.
Raakt een worstelaar de grond met iets anders dan de handen, voeten of knieën, dan ligt hij eruit. Te weinig actie of niet reglementaire bewegingen? Strafpunt! Drie strafpunten is biezen pakken. Geen makkelijke klus voor de scheids, want elke beoordeling wordt door het publiek betwist. Gaan de toeschouwers niet akkoord, dan gooien ze met waterzakjes of gaan ze met elkaar op de vuist. Bij ons vertrok zelfs het halve stadion na enkele vreemde scheidsrechterlijke beslissingen in de halve finale.
The winner takes it all
Winnaars voeren al dansend een overwinningsritueel uit en spoelen het zand van hun bezwete lichaam. Zo tonen ze hun kracht en energie. De uiteindelijke winnaar van het tornooi gaat trouwens met heel wat geld naar huis.
Je snapt het wel, een geflipte ervaring. Maar vooral door het totaalpakket. De muziek, het stadion, de randanimatie, een publiek dat zich met veel moeite onder controle kan houden, de worstelaars, … Geen wonder dat Senegalese kinderen tot in het kleinste dorpje de passen van hun worstelhelden nabootsen.
Brussels Airlines heeft me uitgenodigd om in de voetsporen van Kuifje te treden richting Afrika. Ze sponsorden mijn vliegticket zodat ik voor hen Dakar en omstreken kon gaan verkennen. Een mooi cadeau, waarvoor heel veel dank natuurlijk.
Ze vliegen trouwens dagelijks op Dakar en je vindt al promotickets rond de 500 euro. Een batje gelijk we zeggen, zeker voor het comfort dat ze nog eens bieden!