“Hey Pikachu, want to get married too?” Niet meteen de vraag die je verwacht op een vrijdagavond. En al helemaal niet van een andere man, verkleed in een matrozenpak, terwijl op het podium een danseres door een gymnast ten huwelijk gevraagd wordt. Ah ja, ik was verkleed in een Pikachu. Carnaval in Düsseldorf, het is toch iets apart.
Zeker als je op een Drag Queen Race belandt. Voor alles een eerste keer. En al helemaal als het gaat om mannen die op zo hoog mogelijke hakken een dansje moeten doen. Afgewisseld door een team gymnasten en zangers terwijl de zaal volloopt met verklede mensen. Absurde taferelen, drag queens die hun enkels omslaan en een fantastische sfeer.
Carnaval is huge in Düsseldorf trouwens. Een hele week lang gaan de Dusseldorfers all in. Verkleden, zuipen, dansen, zingen, braadworsten schranzen en vooral heel veel lachen. Klinkt niet zo anders als Carnaval in België? Toetoet! Het is groter, echter, meer en iedereen doet mee, of je nu tachtig of twee bent. Gezinnetjes lopen rond als verkleed ensemble, puberjongens voelen zich behoorlijk stoer in hun FBI-pakken en omaatjes sippen geniepig van hun jenevertjes.
En ze beginnen er vroeg aan. Stap om tien uur ‘s morgen een bar binnen en ze zit gegarandeerd al vol met verklede feestvierders. Elke carnavalsclub zet ergens in de stad ook een tent neer waar wedstrijden, feestjes en optredens georganiseerd worden. ‘s Avonds schiet de jongere garde in gang om Overpoortgewijs de straten vol te kotsen.
De praalwagen
Elke dag is er wel iets anders te doen en oh wee als je twee keer hetzelfde kostuum draagt! Aswoensdag is het hoogtepunt waarop iedereen echt ganz lös gaat, terwijl de traditionele parade op maandag het moment is om de snoepkast te vullen. Als extraatje mocht ik mee de praalwagen van de toeristische dienst Visit Dusseldorf op. Een hele eer blijkbaar, want de wagen naast me stond een oud mannetje die een plek op zijn wagen gekregen had als soort laatste wens. 85 jaar en doodgelukkig aan het dansen in zijn kippenpak.
Terwijl de politiek getinte karren en fanfares voor gingen, mocht ik vanop mijn wolkenkasteel of zoiets -niet zo duidelijk wat onze wagen juist voorstelde- tonnen snoep en pakjes zakdoeken (true story) rondgooien. Grijpgrage handjes en een enorme mensenmassa die al smekend “Helau”, de leuze van Düsseldorf riepen, in de hoop zo veel mogelijk snoep te krijgen. I made it rain candy!
Unieke ervaring, dat zeker. Aangestaard worden door duizenden mensen. Troepen Dusseldorfers die naar je zwaaien, jaloers zijn op je plekje daar op die kar en een ‘t is niets jong roepen als je hen vol in het gezicht raakt met een pak snoep. Tip van de dag: Düsseldorf heeft een gigantische Japanse community, dus verkleed gaan als een Pikachu maakt je plotsklaps populairder dan een rockster.
Foto’s
