Jordanië: Petra

Een koffie die naar de aarde onder mijn voeten smaakt in de linkerhand, boven me een tentzeil die me eindelijk schaduw biedt, links een dikke Amerikaanse die ik daarnet nog op een ezeltje zag rijden en wat verder een Japanner die met handen en voeten probeert uit te leggen dat hij een flesje water wil, maar niet van plan is er 3 Jordan dinar voor te betalen. Hij verliest het pleit want water is hier een felgegeerd goedje. Maar het mooiste staat gewoon voor mijn neus indrukwekkend te wezen; de Monastery in Petra.

Maar eerst de taxirit van Wadi Rum naar Petra. Door omstandigheden niet met onze vertrouwde Mohammad maar met een driver geregeld door de bedoeïnen zelf. En wat voor enen… Een afgelekte Johnny, haar strak in de gel naar achter, klein en gestuikt, dikke marathon-zonnebril op zijn neus en een opgezette Toyota Corolla. Een felgroene, met een koffer vol luchtverfrissers en dvd-schermpjes in de hoofdsteunen waarop de meest bizarre videoclips op gespeeld werden. Licht corpulente discotheeksletjes die dansten op arab-house. Een voorbode voor het stadje bij Petra, waar blijkbaar een enorme Johnnycultuur heerst onder de bevolking. Hoe groter de spoiler op je kar, hoe meer lawaai je mag maken en hoe minder de verkeersregels voor je gelden.

Zo ook voor onze persoonlijke Johnny. -Weet iemand trouwens het Arabische alternatief?-Telefonerend achter het stuur laveerde hij ons aan hoge snelheid door haarspeldbochten, waar in de bijhorende afgrond uitgebrande autowrakken smakelijk naar ons aan het lachen waren. En die discotheeksletjes maar dansen. Op de koop toe vergat ik mijn zonnebril in zijn taxi, dus als je ooit een afgelekte Johnny met een echte Peruviaanse RayBann tegenkomt in Petra, terugvragen die boel!

Petra

In Petra zelf kan je niet meer slapen, dus moet je logeren in Wadi Musa. Vandaar daal je in twintig minuten te voet af naar de ingang van Petra. -Hoe zou het trouwens nog zijn met zangeres Petra?- 55 dinar (60 euro) voor twee dagen en dat is ook aan te raden. De site is gigantisch en er zijn duust zijwegen en extraatjes, naast de klassieke must-sees.

Via de Siq, een nauw pad tussen een door aardbeving opengespleten rots, wandel je ontdekker Burckhardt een klein kwartier na richting eerste moment supreme. Bochtje uit en daar is em dan, de wereldberoemde Treasury. Even moeten verontschuldigen bij een toeriste die geschrokken was van de luide boenk waarmee mijn kinnebak op de grond gevallen was. Voorgangers hadden me al verteld over hoe zot dit aanzicht was, maar dan nog was het overweldigend. Gekke Nabateeërs!

De meeste delen van Petra dateren uit de eerste eeuw voor Christus en de stad werd bijzonder rijk van de handelaars die er passeerden. Petra lag strategisch perfect en had via een ingewikkeld irrigatiesysteem altijd vers drinkwater voorhanden. Die rijkdom is nu nog altijd duidelijk in de imposante bouwwerken verspreid in de stad. De ultieme topper voor mij blijft de Monastery. Na een lange en lastige klim onder een blakende zon sla je plots een hoek om en verschijnt er een gigantisch vijftig meter hoge voorgevel van een (vermoedelijk) klooster. Klim je nog wat hoger, dan krijg je een nog beter zicht op het surrealistische monument en langs de andere kant de uitgestrekte vallei waar vele kooplui zich ooit door worstelden.

Die kooplui zijn echter niet helemaal verdwenen. Helaas krioelt de site van de verkopers die leuren met allerlei brol. Fake zilverwaar, zogezegde originele munten, juwelen, postkaarten enz. Van alle leeftijden en bij momenten bijzonder agressief. Daarnaast leuren ze overal met paarden-, kamelen- en ezelritjes, die ze aanbieden als airconditioned taxi, four wheel drive en Ferrari. De beesten worden echter bijzonder slecht behandeld. Sowieso, in Petra en Wadi Musa, word je er overal zonder gêne dik opgelegd en dat doet bijzonder veel afbreuk aan de beleving. Enige wat hen nog een beetje kan goedpraten is de alsmaar groeiende frustratie van al het geld dat boven hin hoofden voorbij waait. Duizenden toeristen passeren hier elke dag, maar het grote geld daarvan gaat niet naar de lokale community.

Petra by night

Twalf bijzonder goed gespendeerde dinar, dat vat het zo wat samen. ‘s Nachts loop je via een pad van kaarsen door de Siq tot je voor de Treasury in een veld van kaarsen terecht komt. Het monument baadt in een rood licht, met een enorme sterrenhemel als achtergrond. Een bedoeïense muzikant speelt eerst op een rababa (soort strijkinstrument) en zingt daarna een lied met de typische klaagklank. De twee minuten verplichte stilte zijn bijzonder beklijvend. Topper!

Sprong in de tijd

Er zijn rellen in Amman, de regering is gevallen, dus wordt ons aangeraden om toch maar voor de zuidelijke grensovergang te gaan. Doen we uiteraard, want binnenraken in Israël is sowieso al niet simpel. Lukte trouwens bijzonder goed, dus is Jeruzalem de volgende stop. In het busstation at ik trouwens een bageltoast; een geroosterde bagel, opgevuld met twee kazen, olijven, tomatensaus, pizzakruiden, tonijn, thousand island saus en maïs. Lekker maar een dutje erna is onvermijdelijk.

Tips voor Petra

Hostel: Rocky mountains, alles erop en eraan, heerlijk eten en supervriendelijke Britse uitbaatster.

Tip: goeie schoenen aandoen om de site te bezoeken, niet alles ligt er even goed bij. En veel water meepakken.

Tip: ‘leh’ is neen en ‘rooh’ ga weg.

Tip: Petra by night. Probeer wat achteraan de massa te lummelen. Minder volk, meer beleving en geen Japanners op je foto.

Tip: drie tot vijf dinar max betalen voor korte taxi-ritten.

Vragen staat vrij trouwens voor meer info.