Hillside Beach Club dag 1: op zoek naar de homo resorticus

Hillside Beach Club dag 1: op zoek naar de homo resorticus

  •  Hartslag bij ontwaken: 75 bpm
  • Aantal uren slaap: 3

Op het strand probeert een mannelijke homo resorticus een vrouwtje te imponeren met vers aangebracht voedsel. Aardbeien in dit geval. Haar jongen vliegen op het zoets terwijl het mannetje zich vol eergevoel languit op het strand legt. Nabij water. Geef hem maar eens ongelijk. De zon staat hoog aan de hemel en brandt er een stevige 30 graden tegenaan. Sta ik hier te zweten in mijn lange broek.

Maar we lopen voor. Enkele weken terug kreeg ik een mailtje om op onderzoek te trekken. In Hillside Beach Club, dicht bij Fethiye. Turkije that is. De scepsis van een reeds volgepropte leeuw overviel me. Had het wel zin om achter deze prooi te gaan? Een resort… Niet echt mijn reisstijl. Ik wil avontuur, cultuur, gevaar en gekke verhalen!

Maar dat nieuwsgierig mannetje diep in mij was toch benieuwd. Benieuwd naar hoe het er daar aan toe gaat. Hoe resortmensen zich gedragen. Hoe het voelt. Of zo’n plek wel overweg kan met mijn hyperkinetisch karakter. Of mijn hyperkinetisch gedrag wel overweg kan met zo’n plek. Ik zag al doemscenario’s voor ogen waarbij security mij in dwangbuis met een golfkarretje richting exit reed.

Hill Side Beach Club

En zo sta ik hier dan. In lange broek, bij dertig graden. Recht voor me een fenomenaal zicht. Tientallen parasols, symmetrisch geplaatst met hier en daar al een homo resorticus onder. Daarachter een wondermooie baai, omringd door heuvelwanden. Achter me een hele hoop huisjes tegen die heuvels aan gebouwd en nog daarachter een gigantische bomenrij.

Ik start mijn onderzoek natuurlijk bij een voedselrijke plek, namelijk het buffet. Lunchtime. Homo resorticussen van allerlei allooi zwermen langs de rijkelijk gevulde tafels. Ik zie oude dames samentroepen rond de acht meter aan groenten, hun outfits al even kleurrijk als wat op de tafels ligt. Wat verder enkele volgroeide mannetjes rond de kebab, terwijl hun wijfjes kiezen voor gegrilde vis. Rond de honderden desserts doen een hele hoop kinderen zich tegoed aan de overvloed aan suiker. Mezelve in hun kielzog.

En gelijk hebben ze. Alles wat er ligt, is vers en smaakt goed. Nog nooit zo veel keuze gehad. Tafels vol sushi, vlees, vis, groente, fruit, desserts, lokale specialiteiten, … Inbegrepen in de prijs en all you can eat.

De natuurlijke habitat: slaapplaats

Een goeie onderzoeker kent natuurlijk de habitat van zijn onderzoeksobject. Daarom begin ik bij de slaapplaats. Hillside Beach Club heeft me een kamer met terras gegeven. Prachtig uitzicht op de baai zit er uiteraard bij. Vanuit de zetel op het terras krijg je de mooiste zonsondergang voorgeschoteld. Maar ook binnen is het de moeite waard.


Zachte kussens, geen te dikke lakens, een perfect bed en overal bloemen ter versiering. Er is een aparte dressing, op het nachttafeltje staat een wireless speaker, flatscreen is ook aanwezig en als extraatje kreeg ik een fles bubbels en fruitmand. In de aparte badkamer zijn alle producten aanwezig en hangt een regendouche. En WiFi natuurlijk. Op heel het domein trouwens.

Eerste indrukken

Eén dag voorbij en nog steeds niet gek geworden. Integendeel. Bijzonder onder de indruk van de locatie en omringende natuur. De kamer is piekfijn, het strand ligt er mooi bij en op elk detail wordt gelet. Het PR-team zorgt ook voor een gebalanceerde promocampagne zodat er van alle landen wel iets rondloopt. Hier geen halve Britse kolonie dus.

Drank is trouwens –buiten bij het eten- niet all inclusive, dus ook geen zatte, marginale bedoening. Geen hyperkinetische animatoren die luide aerobicsessies geven aan scheve Russen, maar stille yogasessies en stretchoefeningen op het strand. En alsof dat niet genoeg was, ook nog eens een drijvend cinemascherm om vanop het strand naar Grand Budapest Hotel te kijken.

Next up

  •  Het kinderloze Silent Beach
  • Cola drinken onder water
  • De slappe lach in de massageroom
  • Italian food in den donker
  • Gala-feest bij het zwembad
  • Cirque de soleil met krokodillen

Foto’s

 

 

nielvanherck

View Comments

Share
Published by
nielvanherck

Recent Posts

Packraften in Spitsbergen, mooi en meedogenloos

Packraften in Spitsbergen, mooi en meedogenloosEen dagboek van extremen Captain’s log Day zero – Vliegen…

4 weeks ago

Slow travel: even Friesland en Flevoland ronddobberen

Twarres uiteraard, maar de dag dat Boudewijn de Groot zong over die zonderlinge jutter die…

2 months ago

Industrieel toerisme: Duisburg hertekend

Industrieel toerisme is een redelijk nieuw dingetje in de toerismewereld. Je bezoekt plekken die vooral…

2 months ago

Je eerste keer Japan: in 14 dagen

Dag 1-3: Tokyo - De futuristische metropool Start je avontuur in het bruisende hart van…

3 months ago

Je tweede keer Japan: in 14 dagen

Dag 1-2: Kanazawa - Cultureel erfgoed zonder de drukte Kanazawa, ook wel het ‘Kyoto van…

3 months ago

Je tweede keer Japan: in 8 dagen

Dag 1: Kanazawa - Het verborgen Kyoto van het Noorden Een elegante stad die vaak…

3 months ago