White water kajakken in Oeganda

Soms moet je al keer iets gek doen om te voelen dat je leeft. Natuur trotseren. Barre koude overwinnen, van een rots springen, hiken door de jungle. Als ik de adrenaline maar voel tot in mijn klein, scheef, ooit gebroken teentje. Een stop in Jinja, Oost-Oeganda en de hotspot voor extreme sporten, kon dus zeker niet ontbreken tijdens de Afrika-reis. Keuze genoeg; mountainbiken, quad rijden, speervissen, raften, bunjee, hiken, het kan allemaal. Maar ik koos deze keer toch voor white water kayaking. Eerst in een duo-zit, de dag erop solo.

Oeps, vergeten

Eerst en vooral, wat ervaring met een kayak is echt een must. Ook al heb je een safety kajakker mee, shit gets rough. Really rough. De oorsprong van de Nijl mag dan als een idyllisch kabbelend beekje klinken, ‘t is een badass kolkende watermassa. Ontdekt ik helaas pas in het water. Allé onder water eigenlijk. Bij aanvang vroeg ik de gids naar het niveau en hij stelde gerust met rapid 3 en 4 (maatstaf voor de intensiteit van de stroming en golven). Doenbaar, zeker omdat ik toch al wat ervaring in de schouders heb. En dan krijg je plots een 5 en een 6 voorgeschoteld. “Ow yes, I forgot about those”, zei de gids smalend. Broekje vol!

Plezante bende trouwens. Vier white boys en elk een persoonlijke safety kajakker. Die een onderlinge competitie lopen hadden natuurlijk. Viel hun kajakker uit de boot, dan verloren ze punten. En geloof me, ze verloren allemaal punten. De rapid 3 en 4 waren al behoorlijk stevig. Knallen met die peddel, duiken op het juiste moment, mond proberen toehouden en vooral heel veel water over je heen krijgen. En als je erdoor geraakt zonder omkiepen, dan schreeuw je er samen met de safety kajakker even alle adrenaline uit natuurlijk. Maar een 5 en 6, dat is toch andere koek. De rapids krijgen trouwens toepasselijke namen als Devil’s Mouth en The Nile Special.

Kicken

Je peddelt als een gek, trotseert de eerste grote golven, probeert bij te sturen, maar ziet dan een golf van een dikke twee meter voor je opkomen. Ik zat dan nog eens slecht gepositioneerd waardoor de golf vol op mijn rug brak. Geen ontkomen aan, omkantelen en de dieperik in. Een geluk dat ik met de hulp van de safety snel kon eskimoteren (terugdraaien) want ook de volgende golf kwam eraan. Mijn duikbeweging was snel genoeg, waardoor ik er aan de andere kant van de golf gewoon uitkwam, weliswaar zonder peddel. De kracht van het water had die zo uit mijn handen gerukt. Kon me bijzonder weinig schelen, want ik zat nog in mijn kajak, ik kon ademen en had net duizenden liters water getrotseerd. Kicken!

Maar los van het extreme is de tocht over de Nijl ook gewoon echt de max. Prachtige natuur, vissen in het water, varanen langs de waterkant. De providers komen ananas, koekjes en water brengen op de rustige stukken en de gidsen entertainen met bijzonder flauwe humor. Laat je je ananas in het water vallen, dan kan je die trouwens gewoon oppikken en verder oppeuzelen. Ik heb het voor je getest en mijn darmen en ik keuren goed.

Foto’s