Gek om te zien hoe de plekken, waar je ooit nog stond te leuteren met enkele locals over hoe goed het leven wel niet is in Istanbul, nu plots een slagveld geworden zijn. De mensen die ik er leren kennen heb, spreken alvast van absolute mistoestanden. Maar ook je Tjoolaard werd ooit gefolterd in Istanbul!*
Waar: Istanbul, Turkije
Wanneer: september 2009
Met: Olympus digitaal toestelletje, foto van een foto aangezien binnen niet gefotografeerd mocht worden.
Wat: Weer een massageverhaal! Maar nu net iets minder homo-erotisch. Hoewel het weer door een vent was. Om wat te ontsnappen aan de ziedende hitte van de stad besloten we een hamam binnen te gaan. In een buitenwijk ergens. Authenticiteit en zo.
Je begint in een klein omkleedhokje waar je voorlopig nog vol zelfvertrouwen uit de kleren gaat. Tot je de gekregen handdoekjes rond je middel probeert te knopen. Net te klein om de eindjes aan elkaar te krijgen. En ik ben nochtans geen dikken. Vasthouden met één hand dus en hopen dat ‘hij’ er niet langs onder uitkomt. Al een geluk dat ik geen preutsen ben.
Eenmaal binnen de mannenafdeling van de hamam trekken ze dat miniscule handdoekje weg en word je gedwongen om op een betegelde badrand te gaan zitten. Abdel, een bijzonder zwaarlijvige reus met dikke snor, is mijn masseur van dienst en kapt zonder waarschuwen een emmer water over me heen. Terwijl ik nog naar adem hap, kletst hij een pak zout tegen me en begint hij hard te schrobben. Scrubben zogezegd, maar het voelt meer als ontvellen. En ik hoef zelfs niets te doen. Abdel trekt zelf mijn armen omhoog, of geeft me met veel gemak een draai waardoor ik plots in een heel andere positie zit. Of lig. Of val.
De massage
Alle hoop op de massage dus. PEEEUUUUT. Abdel is blijkbaar een zelfverklaarde chiropractor, kinesist, masseur, kraker, plooier, deegkneder en sjamaan. Elke spier die hij maar kan vinden, pakt snorrie hardhandig aan en laat daar niet bij na van me in alle bochten en hoeken te plooien. Of er gewoon met platte hand op te kletsen. En te overstrekken. Goed voor de flexibiliteit van je gewrichten, beweert hij. Maar Abdel weet niet dat ik nogal een lenige mens ben, dus moet hij echt zijn uiterste best doen om alles gestretcht te krijgen.
Gefrustreerd besluit hij dan maar voor de ultieme move te gaan, legt me op de buik, pakt mijn beide polsen vast, gaat rechtstaan met zijn rechtervoet halverwege mijn rug en spant me zo achterwaarts op precies alsof hij mijn armen er wil uittrekken. En alsof dat nog niet genoeg is, laat hij een vreemde oerkreet los in de hamam. Waar hij achteraf nog een fooitje voor vraagt ook. Hij had namelijk het kwade verdreven en dat kost geld.
Nu moet ik wel toegeven dat ik de dag erna zo zacht als een puppy in een kasjmieren pullover aanvoelde. En dat mijn spieren en gewrichten er eigenlijk wel deugd van hadden. Ah en van die kwade geesten ook niet veel gemerkt dus een goed gespendeerde fooi me dunkt! Een overzicht van mijn trip door Istanbul lees je hier.
Packraften in Spitsbergen, mooi en meedogenloosEen dagboek van extremen Captain’s log Day zero – Vliegen…
Twarres uiteraard, maar de dag dat Boudewijn de Groot zong over die zonderlinge jutter die…
Industrieel toerisme is een redelijk nieuw dingetje in de toerismewereld. Je bezoekt plekken die vooral…
Dag 1-3: Tokyo - De futuristische metropool Start je avontuur in het bruisende hart van…
Dag 1-2: Kanazawa - Cultureel erfgoed zonder de drukte Kanazawa, ook wel het ‘Kyoto van…
Dag 1: Kanazawa - Het verborgen Kyoto van het Noorden Een elegante stad die vaak…
View Comments
zo herkenbaar.. de kleine kledinghokjes, het gesleur alsof al je kootjes en botjes uit je lijf worden getrokken.. en herboren gevoel achteraf!