Kroatië: Plitvice en de aardappel

Is Plitvice echt zijn titel als nummer één attractie van Kroatië waard? Nee, het is lelijk, eentonig, saai en vol met toeristen.Ha! Niet dus. Buiten die kudde toeristen dan. Plitvice is fenomenaal. Gekke plek. En als je wat freestylet, dan wordt het nog stukken cooler.

Eerst en vooral, betalen om de natuur in te mogen, ik blijf het een gek gegeven vinden. Soit, misschien betaal je hier wel voor de houten bruggetjes die tussen alle watervallen lopen. En voor de parkwachters die er bijzonder streng op toezien dat er nergens gezwommen wordt. Terecht want de verleiding is groot. Eén van die parkwachters was er trouwens rotsvast van overtuigd dat hij Frans kon en bewees dat met een hilarische “je m’appelle pomme de terre.”

Plitvice is een natuurreservaat met honderden meertjes afgescheiden door riet, stenen en planten die overlopen in andere meren via grote en kleine watervallen. Helderblauw water dat van kleur verandert naargelang de diepte en het zonlicht en overal vissen. Via houten bruggen wandel je langs al da moois en train je meteen je photobomb skills.

Er zijn verschillende routes, aangepast aan je conditie en plannen. De één doet de helft met de bus, een ander per boot en ook voor de wandelaars is er een traject van zes à acht uur. Maar waar je ook gaat, bijna altijd kom je nog volk tegen. Toeristische trekpleister waar de bussen aan de lopende band toestromen. En vooral veel bejaarden die met overvoorzichtige pas en hun Germaine aan de arm over de bruggen lopen. “Dat die watervallen toch veel lawaai maken é Germaine. Ja ‘t is waar Jeanine, en die zon mag hem ook koest houden.” De perfecte spot ook voor liefhebbers van door witte kousen omzwengelde spataderbenen. Maar uiteraard heb ik hier een tip voor! Je zal er wel voor moeten tjoolen, maar ik verwacht niet minder van mijn lezers. Tenzij je witte kousen wil. Naar het schijnt zijn er batjes (nvdr. koopjes) in den Intersport dan.

Begin Plitvice redelijk vroeg in de morgen. De meeste toeries komen toe rond de middag. Ga meteen naar de Grote Waterval want die ligt ‘s morgens in de zon. Daarna best route C volgen en de boot nemen voor de oversteek naar de bovenmeren. Eens je aan het hoogste eetplekje bent, moet je route K in omgekeerde volgorde nemen. Zo doe je een lange hike langs en door de bossen, telkens met de meren ergens in de achtergrond. Let wel, niet voor doetjes. Af en toe is het pad overstroomd en moet je naar alternatieven zoeken. Of kom je wat slangen tegen. En dooie vossen. Maar in de drie uur die ik zo terug wandelde ben ik maar één koppel tegengekomen. Die dan nog dingen aan het doen waren waar de oortjes van Jeanine en Germaine behoorlijk rood van zouden worden. En als kers op de taart eindig je bovenop de grote waterval, waar beneden horden toeristen in elkaars weg lopen, hopend op die typische “ik en de waterval”-foto. J kent dat wel, een overbelicht hoofd op de voorgrond met een te donkere halve waterval erachter.

Morgen ga ik trouwens naar Krka, het kleinere broertje van Plitvice. Stay tuned!