Hiken in België

Op elke reis die ik doe, probeer ik er wel ergens een hike tussen te proppen. De Salkantay Trek bijvoorbeeld. Of een hike in Kroatië. De mooiste tot nu toe was misschien wel die in Patagonië. Dus toen de twee ladies van Days on the Road schreven over hiken in België hadden ze meteen mijn aandacht. Goeie blog trouwens.

Blijkbaar zijn ze op een goed verstopt boekje uit de jaren negentig beland. Avontuurlijke Wandelingen in de Belgische Ardennen. Verdween uit de handel en kreeg zelfs een cult-status mee. Jaren later vond Gert Sonck het welletjes en kwam hij met een aangepaste versie op de proppen. Enkel te koop via zijn website. Je krijgt 14 hikes voorgeschoteld, verspreid over de Ardennen en allemaal tussen de 10 en 20 kilometer. Niet voor doetjes want er zitten wel wat stevige stukken tussen. Voetjes die nat worden, scherpe rotsen en padvinderij van de bovenste plank. Wij kozen er Naar de rotsen van Marche-les-Dames en De Oude Spoorlijnen van de Bocq uit. Helaas minder geluk gehad dan de Days on the roaders qua beesten. Geen herten voor ons.

Naar de rotsen van Marche-les-Dames

Met zijn 12 kilometer is dit een ideaal tochtje als opwarmer. Maar waarschijnlijk hebben we er toch 14km van gemaakt, na even verkeerd lopen. Je begint aan het bijzonder mooie kerkje van Boninne, een stadje dat het bijzonder hard te verduren kreeg in beide wereldoorlogen. Je loopt over akkers een bos in, gaat via een drooggelopen rivierbedding naar de treinsporen en van daaruit klim je op wat rotsen naar een prachtig uitzicht over de Maas en een kleine jachthaven. Beroemde rotsen trouwens, want het is hier dat Koning Albert I verongelukte. Vreemd genoeg bijzonder weinig herdenkingsstenen en dergelijke.

Sommige stukken lopen langs bijzonder steile afgronden en zijn zeker af te raden bij regen. Er zit één gevaarlijke afdaling tussen, maar die is beveiligd met touwen. Echt zoeken moet je meestal niet doen, want de omschrijving van het boekje is bijzonder duidelijk. “Zoek de beuk met Chris en Alex in gekerfd en ga hier naar rechts.” Wij waren even mis gelopen omdat we moesten uitwijken voor een auto op het enige stukje asfalt. Zo een zijpad voorbijgelopen. Nu, de zon scheen, proviand genoeg mee en de natuur is er zo mooi dat dat allemaal geen probleem vormde. Uiteindelijk was het vijf uur hiken, met enkele korte stops.

De Oude Spoorlijnen van de Bocq

Veertien kilometer dus al iets steviger. De start is opnieuw bij een kerk, maar dit keer die van Yvoir. De gemeente ligt ook in Namen en was vooral bekend om zijn ijzerindustrie. Of het toeristische eilandje L’île d’Yvoir. Op deze hike al wat meer geklauter en geklim. Niets voor mensen met hoogtevrees. Maar ook hier prachtige views. Geen mens tegengekomen trouwens, dus echt de plek om volledig in de natuur op te gaan. Man, ik klink een new-ager.

Een heel stuk van de wandeling loopt trouwens langs een afgedankte spoorweg, met als grande finale een stuk door een tunnel. Ik voelde me meteen een hobo, die geen ander kompas of navigatiemiddel heeft dan de ijzeren latten. Weetje over die tunnel; in 1940 diende hij als schuilplaats voor Göring en Hitler. Toch een gek gevoel om er dan zo veel jaren later ook even te schuilen voor de regen. Ik rook zelfs nog een beetje het nazi-zweet.

Slapen & eten

Slapen deden we op Camping Durnal in Yvoir. Niet de meest gezellige en goedkoopste, maar alles wat je nodig hebt, is er. En een mooi zicht ook. In een gloednieuwe tent geslapen trouwens, meegekregen van Decathlon. Schoon ding, recht op zes seconden, dicht toch net iets langer. Maar vooral, met ingebouwde verlichting! Gedaan met froetelen en zoeken naar een zaklamp om toch maar mijn lenzen eruit te krijgen.

Eten hadden we tijdens de tocht zelf mee. Energierepen, noten, die dingen. Langs de tweede hike hierboven kan je af en toe stoppen in een brasserie. In Marche-les-Dames moet je zelf voorzien. Geen water vergeten! Ontbijten deden we op de camping en dat was niet meteen het beste plan. Gelukkig besloten we ‘s avonds in het kleine Spontin te gaan eten. In Comptoir De Famille. Overheerlijke boulettes Liegéoise en Forel met amandelen. Aanradertje.

What to wear

Altijd moeilijk op een hike, die kleerkeuze. Belangrijk is vooral goeie stapschoenen, liefst hoge die ook wat waterdicht zijn. En deftige kousen om blaren te vermijden. Daarnaast hike ik heel veel in een surfshort zonder naden. Geen wrijving, droogt supersnel op en voldoende fris. Ik geef er wel bij toe dat ik absoluut geen koukleum ben. En als je brandnetelbubbels maar niets vindt, kan je toch beter voor de lange broek gaan. Als bovenstuk draag ik een soort voetbaltruitje. Absorbeert zweet en geeft maximale bewegingsvrijheid. Tijdens regenbuien gewoon een simpele K-way. Ah en een rugzak die goed aansluit, niet te veel weegt en een net aan de rug heeft voor verluchting.

Foto’s