Fins Lapland: de to do’s

Als TUI fly, het vroegere Jetairfly, je vraagt om Lapland eens te gaan ontdekken om hun naamswijziging in de kijker te zetten, dan zeg je geen nee natuurlijk. Een week kregen we om het onderste uit de bevroren kan te halen. Grote tip nummer één is in de winter gaan. Zo veel mooier, zo veel meer te doen, zo veel specialer.

Noorderlicht

Neem honderd bucketlists en waarschijnlijk staat het noorderlicht zien op elke lijst wel ergens in de top drie. Terecht ook. Fins Lapland was mijn vierde poging en eindelijk had ik prijs. En hoe! Vijf nachten op rij en dat in crescendo naar intensiteit toe. De eerste keer waren we gewoon aan het rijden tot ik plots wat vreemde lichtstrepen in de hemel zag. Lichtvervuiling van een naburige stad op het eerste zicht, maar er was geen gebouw te bespeuren. Op camera werd helemaal duidelijk dat het noorderlicht aan zijn show ging beginnen. Als drie onstuimige puppies sprongen we de auto uit en losten we een fotografiesalvo.

De komende nachten werden we alsmaar beter in het voorspellen van waar en wanneer er noorderlicht zou zijn, dus werden onze locaties ook een pak beter. Vanop een bergtop, in het midden van een bevroren meer, boven een bos, … Iedere keer de hemel helder zat, sprongen we de auto in, diafragma open en sluitertijd lang. Tot je het fotograferen beu was en je gewoon wat lag te staren in een halve meter sneeuw naar het spektakel.

Het heeft iets magisch, dat dansend lichtspel. Geen wonder dat onze voorouders er allerlei tekenen van de goden in zagen. Groene golven met hier en daar wat roze op een groot zwart vlak vol fonkelende sterren. Plots is het daar, plots niet meer. Beetje gelijk een appendicit eigenlijk.

Snowmobile

‘s Winters bedekt de sneeuw elke streep Lapland en ook al zijn de meeste wegen goed berijdbaar met spikes onder je wagen, op sommige plekken geraak je niet. Tenzij op een snowscooter natuurlijk! Honderden PK’s onder je gat, een stuur zo wankel als een halfgescharnierde deur en adrenaline door je lijf. Niet zo simpel in het begin want de skilatten vooraan op de scooter zijn al even eigenzinnig als een hongerige kleuter in de supermarkt. Hou dat maar eens onder controle.

Maar kicken is het wel. Gemiddeld aan 50 per uur door sneeuwwoestijnen cruisen en op de rechte stukken de gas helemaal opentrekken tot 80 km/u. Tip van de dag, meestal zit er een begrenzer op de snelheid door een rubberen blokkagesysteem aan de gashendel. Die gewoon 180 graden draaien en heeeey extra snelheid. Je instructeur zal het wel zo plezant niet vinden maar tjolo! Probeer ook een zo klein mogelijk groep te kiezen om erop uit te trekken. Gaat sneller.

Materiaal moet je niet achter kijken. Als je een Safari reserveert, dan voorzien ze een overall, een helm, een bivakmuts, handschoenen en stevige winterboots. Met een beetje sjans en al helemaal als je nog andere excursies boekt bij het bedrijf, mag je al het materiaal een week lang lenen. Handig ook als je zelf op pad gaat. Zelf reed ik rond met Lapland Safaris en dat was geen misse keuze.

Hondenslee

De fans van dag één herinneren het zich misschien nog, maar ooit had ik in Argentinië een hondenleger. Om mijn hondenfluisteraarskills nog wat aan te scherpen, kroop ik ook in Lapland achter een troep dappere blaffers. De ubersympathieke mensen van Due North Safaris brachten ons naar een husky farm en na een kennismakingsronde kreeg elk zijn squad voor de slee gespannen. Zes dolenthousiaste honden die aan hun gejank en geblaf te horen duidelijk geen zin hadden om nog lang stil te staan. Normaal gezien steken ze je per twee maar aangezien we oneven waren, mocht ik solo op avontuur. En ging ik dus sneller vooruit dan de rest. Waardoor ik geregeld op de rem moest duwen om niet op de slee voor me te botsen en daarvoor kwade blikken van de honden kreeg. Zo wat achter hun kijken met een blik van ‘ey manneken, gaan we hier nog een potje vlammen of hoe zit het?’

Op een kleine drie uur was de rit al voorbij en eigenlijk gaat het ook zo snel niet. Sturen hoeft niet want dat doen de honden voor jou en op een voorgemaakt parcours rijden is toch ook zo speciaal niet. Mooie landschappen, dat wel maar ik denk dat een hondenslee pas echt de moeite is als je ermee op tour gaat. Meerdere dagen, van hut naar hut, echt een connectie maken met je honden, jezelf van de wereld verwijderen. Kan ook trouwens in Lapland, maar je gaat wel je portefeuille in grand écart moeten opentrekken. Er werd me trouwens verzekerd dat de honden goed verzorgd worden en echt wel genieten van hun uitjes met slee. Niet onbelangrijk.

IJsvissen

Soms zie je in films en fishstick-reclames van die romantische taferelen waarna je instant een vliegticket wil gaan boeken. Ik had dat met ijsvissen. Een eenzame, dik ingeduffelde visser voor een zelfgeboord gat in het ijs, wachtend op touche. Niets anders dan ijs, sneeuw en wind. Via Kinos regelden we materiaal, een hut langs het meer en een gids die ons de knepen van het vak toonde. Boor klaarzetten, stevig doordraaien tot je helemaal door het ijs zit (80 cm ongeveer bij ons), stoeltje openklappen, wormpje op de haak en je hengel voorzichtig in het gat laten zaken. And now we play the waiting game.

Helaas niets gevangen en de kans is naar het schijnt ook bijzonder klein, maar de setting maakt veel goed. Af en toe naar de hut hollen om warme chocomelk of koffie met wat Fins gebak, gewoon wat voor je uit staren naar de bergen in de verte, in gedachten verzinken en wiskundige berekeningen maken over hoeveel kilo’s een ijslaag kan dragen als je er net een gat in geboord hebt. Vismateriaal kan je trouwens overal huren om er dan zelf op uit te trekken.

Hiken/langlaufen

Oké noorderlicht en kerstmannen allemaal goed en wel, maar uiteindelijk blijft Lapland vooral plakken omdat de natuur er zo mooi is. Dus trek je sneeuwbotten, je langlauflatten of je sneeuwraketten aan en trek de bossen in. Kan perfect met een gids maar ook gewoon op je eentje. En vraag aan locals wat de beste plekken zijn. Zo ontdekten wij een verlaten mini-dorpje, diep in een sneeuwlandschap, waar we in een hutje vuur maakten en marshmallows/worstjes roosterden. Weet wel, van die boekjesmomenten.

Extra tips; al ben je omsingeld door sneeuw, pak altijd water mee. Ook in de koude ga je stevig zweten. Je verdoet meer energie om warm te blijven dus pak wat proviand mee. Qua kledij werk je best in lagen, zodat je af en toe wat kan afspelen als het te warm wordt. Langlaufen is niet zo simpel als het eruit ziet en spurt eens een berg af met sneeuwraketten. Kapot liggen! Letterlijk en figuurlijk. Ah ja, de dagen zijn een pak korter in Lapland, dus hou er rekening mee dat het plots donker kan zijn. Zaklampen ahoi!

IJshotels

China is een wondermooi land maar soms (lees: vaak) oh zo kitsch. Hé Tjoolaard, dit ging toch over Lapland, wat zit jij hier nu over China te praten? Ewel, ik heb een stukje China gevonden daar in het koude Finland. IJshotels! Gigantisch grote iglo’s verbonden met gangen, waarin alles, maar dan ook echt alles, gemaakt is uit ijs. Het bed, de bar, het restaurant, je kamer, … En om het helemaal af te werken lieten ze kunstenaars grote ijssculpturen uitkerven in de muren. IJsberen, stoere vikings, bloemen, bekende koppen en ga zo maar door. Maar laat ons ook de potsierlijke verlichting niet vergeten. Overal gekleurde led-lampen om wat extra toets van kermis toe te voegen. Ah en een brandblusapparaat. In een hotel dat voor 99% uit water bestaat.

Maar pas op, slapen in een kamer waar de temperatuur niet boven de -5° komt heeft wel iets. Slaapzak in een slaapzak, al je spullen binnenin bij de voeten steken en de boel toetrekken zodat enkel nog je neus bloot komt. Vreemd genoeg heb ik er echt nog goed geslapen, maar dat komt misschien door de buitenlucht. Opstaan daarentegen is net iets minder plezant. Al een geluk dat de lieve mensen van Snowvillage ons kwamen wekken met warme bessenthee. Aanrader? Bwa, als je van zo’n dingen houdt. Het is speciaal en de eerste tien minuten ga je wel met mondje open rondlopen, maar daarna is het vooral duur ijs en licht. Kan je beter slapen in een hut ergens in de bossen.

Snowboarden/skiën

Ons basiskamp lag in Levi, net onder een skipiste. U, mijn favoriete lezer, snapt hoe blij als een kind ik daar van werd. Geen sport die me meer kan bekoren dan van een berg glijden met een plank onder de voeten. De prijzen vielen alvast goed mee en ook de kwaliteit van de sneeuw was best ok. Geen kilometers piste en overal sleepliften dus de volle tien dagen zou ik er nu ook niet gaan boarden, maar een dag of drie is ideaal. Er is een klein beetje freeride en ook het funpark is goed onderhouden. Leuke extra, alle pistes zijn verlicht dus je hoeft met den donker niet in te zitten. De zichtbaarheid is eigenlijk bijna altijd goed. Pak wel zelf eten en drank mee want er zijn niet zo veel pitstops voorzien op de pistes. Ah ja de gevoelstemperatuur toen ik er was, draaide rond de -30° dus buff, muts en lagen thermogear zijn een must. Ik testte de Freshwarm collectie van Decathlon trouwens en ben er bijzonder content van.

Roadtrippen

Eigenlijk is mijn ultieme tip voor Lapland een auto huren. Ik haalde de mijne bij Sunny Cars aangezien je daar enkel online moet reserveren en van de rest niets moet aantrekken. Ook niet van sneeuwmateriaal want ja, de banen zijn natuurlijk wel bevroren en ondergesneeuwd. Maar laat dat je zeker niet afschrikken. Rijden in de sneeuw is eigenlijk best plezant, zeker als je af en toe eens een handrembochtje trekt, en mits de juiste banden heb je grip genoeg. De landschappen waar je doorheen rijdt, zijn moeilijk te overtreffen en een beetje bewegingsvrijheid is altijd plezant natuurlijk.

Open hemel en kans op noorderlicht? Hop de auto in. Zin in wat afgelegen bos voor een hike? Start your engine. Nood aan een deftig restaurant ergens in een grotere stad? Laat die motor maar al draaien. Tips: zorg wel voor antivries of een deklaag voor je ruiten. Die vriezen nog altijd aan. Maak uitgebreide playlists want de ritjes zijn meestal wel stevig en een GPS is eigenlijk niet echt nodig. Het wegennetwerk is relatief beperkt en alles is goed aangeduid. Ah ja, pas wel op voor rendieren langs en op de baan. Zo eentje wil je niet door je voorruit jagen.

Kerstman

Lapland is ook de thuisbasis van Kerstman so they say. Dus ging ik mijn lelijk kerstcadeau maar meteen gaan terugbrengen. Hoe dat verhaal verlopen is, lees je hier.

Praktisch

• Vlucht: ik vloog met TUI richting Kittila, met tussenstop in Amsterdam. In totaal doe je er vier uur over en vliegtickets liggen rond de 200 euro.
• Route: onze basis was Levi en van daaruit deden we de meeste verplaatsingen met een uitzondering voor de nacht in het ijshotel. Een goede keuze. Vermijd mss Rovaniemi. Vuile stad en weinig te beleven. Wil je een heel mooie slaapplek, kies dan voor Aurora Estate. Wel duur.
• Eten: restaurants genoeg maar hou er rekening mee dat ze wel eens vroeg durven sluiten. Mijn toppers waren het restaurant van Aurora Estate, de croques van Soma en de rendierpizza van Renna.
• Moneys: Lapland is een dure streek. Twaalf euro voor een glas wijn en zo. Dus vree low budget ga je niet kunnen gaan. Supermarkten to the rescue!

Foto’s (genomen met de Fuji XT10)

Disclaimer

Deze reis werd gesponsord door TUI maar de meningen zijn uiteraard gewoon die van mij.