Honderd kleine oogjes volgen elke beweging die ik maak. Staarkatten. Overal. Sommige met een hoedje op. Bij elke stap die ik zet, moet ik uitkijken voor een staart, squeeky toy of Japans tienermeisje. Kattencafés zijn hot in Japan.

Het stinkt hier. Een mengeling van kattenpis, koffie, eten en parfum. Niet dat de poezen er hier van wakker liggen. Integendeel. Liggen overal rond te soezen. Op de rekken tegen de muur, op de vloer, in de zetels, in de wasbak. En op de schoot van bezoekers. Heel af en toe rekt er zich ene wat uit of gaat een kat rondcrossen met een speeltje. Tot de diksten van de hoop zich even stelt en een rossen wil wegjagen vanop diens slaapplek. Een kleine oorlog barst los met rondvliegende katten, licht panikerende Japanners en flitsende camera’s. Ik observeer en vraag me af waar ik nu weer beland ben.

Siko, de beleefde kat

Japanners leven meestal niet zo ruim en hebben geen plaats voor huisdieren. Vinden ze heel spijtig want ze zijn dol op beesten. Zeker als ze klein en schattig zijn. En daar spelen de cat bars dus handig op in. Een grote ruimte bekleed met tapijt, plankjes en rekken tegen de muur, enkele wasbakken, krabpalen en zetels. Een rek vol strips en een aparte ruimte om iets te eten. En katten. Heel veel katten. In alle kleuren, vormen en groottes. Als je wil, kan je het profielboek opvragen met de achtergrond en een fotootje van elke kat in huis. Siko bijvoorbeeld is een langharige rossen, schuchter maar wel beleefd. Hij houdt van vissnacks en klimmen. True story.

Verschillende types mensen ook. Een zakenman in kostuum, een bejaard koppel, een jonge snaak die wat manga’s leest in hoek en even later in slaap valt, een verdwaalde toerist en enkele tienermeisjes die rollend op de grond met de katten spelen. Of de rondslingerende hoedjes opzetten bij de poezen.

Geen kattenmens? Genoeg andere opties in Japan. Met konijnen, schildpadden, uilen, pluimvee, kleine hondjes, geiten en als Franse meid verklede meisjes.

Praktisch

In Tokio alleen al zijn er een kleine 40 cat bars, dus keuze genoeg. Ikzelf ben naar Cat Café Calico gaan zien. Stond in The Guardian. Je betaalt een vaste uurprijs om binnen te mogen. Kleine tien euro. Je leest de regels, wast de handen en laat je schoenen staan in een kastje. Binnen kan je vanalles drinken en eten tegen normale prijs, je kan kattensnoepjes kopen en voor de rest wat katten lastig vallen.

 Foto’s

 

nielvanherck

View Comments

  • LOS erover... Al moet ik weinig zeggen met onze 2 katten in huis, die zich ook als keizers gedragen... ;-)

Share
Published by
nielvanherck

Recent Posts

Packraften in Spitsbergen, mooi en meedogenloos

Packraften in Spitsbergen, mooi en meedogenloosEen dagboek van extremen Captain’s log Day zero – Vliegen…

4 weeks ago

Slow travel: even Friesland en Flevoland ronddobberen

Twarres uiteraard, maar de dag dat Boudewijn de Groot zong over die zonderlinge jutter die…

2 months ago

Industrieel toerisme: Duisburg hertekend

Industrieel toerisme is een redelijk nieuw dingetje in de toerismewereld. Je bezoekt plekken die vooral…

2 months ago

Je eerste keer Japan: in 14 dagen

Dag 1-3: Tokyo - De futuristische metropool Start je avontuur in het bruisende hart van…

3 months ago

Je tweede keer Japan: in 14 dagen

Dag 1-2: Kanazawa - Cultureel erfgoed zonder de drukte Kanazawa, ook wel het ‘Kyoto van…

3 months ago

Je tweede keer Japan: in 8 dagen

Dag 1: Kanazawa - Het verborgen Kyoto van het Noorden Een elegante stad die vaak…

3 months ago