Alleen reizen: aanrader of niet?

Drie dagen lang al geen mens meer gezien of gehoord. Volledig opgeslokt door bomen, stenen en aarde met een telefoon op zak die enkel nog als extra gewicht dienst doet. Afgesloten van de mensenwereld. Hier spreekt de wind. Met een ijzig kille stem trouwens. Gek hoe een gebrek aan menselijk contact je sensoren op scherp zet. Alles om je heen, het decor, de lucht is plots bijzonder aanwezig. Ik voel elke steen onder mijn boots, hoor elke tak breken en trotseer de koude die zich door mijn kleren probeert te wurmen. Ik hoor mijn hart kloppen in mijn borst, laat mijn gedachten eindeloos razen en besef dat ik echt alleen ben. Hier moet ik ondergaan. (stukje van tijdens mijn hike door El Chalten)

Alleen reizen: aanrader of niet?

Heb jij geen vrienden misschien? Wat doe je dan om te eten? Word je daar niet eenzaam van? Hoe deel je dan ervaringen? En wat als je iets tegenkomt? Altijd veel vragen als ik mensen vertel dat ik weer eens op mijn eentje de wereld intrek. Belgen vinden dat duidelijk toch maar iets raar. Maar is het dat ook? Eerst en vooral, ik schrijf dit stuk uit persoonlijke ervaring. Of alleen reizen je bevalt, hangt van heel veel factoren af. Toeval, je persoonlijkheid, het land waar je naartoe trekt, helaas ook je geslacht en de mensen die je onderweg tegenkomt.

The Lone Ranger

Sowieso ben ik van nature uit al wat een loner. Ik hou namelijk bijzonder hard van stilte. En mijn fantasiewereldje. Eén van de redenen waarom ik reis trouwens. Alsmaar een nieuw decor opzoeken om er mijn eigen wereld tegen te plakken. Maar dat wil natuurlijk niet zeggen dat ik een asocialen ben. Mijn maten en familie zijn mijn alles en ik leer bijzonder graag nieuwe mensen kennen. En mijn brandende nieuwsgierigheid wint het altijd van mijn schroom om onbekenden aan te spreken. Maar het hoeft niet. Ik kan me alleen ook perfect redden en niet onbelangrijk er ook van genieten.

Waarom reis ik soms alleen?

Natuurlijk reis ik niet altijd alleen. Tijdens mijn rondreis door Israël en Jordanië was mijn vriendin mee, naar Indonesië trok ik met mijn beste maten en snowboarden doe ik met mijn broers. Uiteindelijk als ik echt moet kiezen, dan nog altijd liever met gezelschap naar het buitenland. Maar soms, soms trek ik er gewoon op mijn eentje op uit. Om verschillende redenen. Omdat er gewoon niemand mee kan bijvoorbeeld. Niet iedereen is geïnteresseerd in de bestemmingen die ik doe. Anderen hebben een pak minder verlof of gewoon geen budget. En dan komt daar nog eens bij dat ik nogal impulsief reizen boek. Zie ik een mooie foto of lees ik een cool verhaal dan boek ik gewoon een ticket naar die plek. Zonder eerst eens rond te vragen wie zou meegaan. Gebeurt meestal achteraf. Die bucketlist is zo lang dus kan ik ook niet altijd geduldig wachten op anderen.

Maar het is ook een bewuste keuze. Als ik op reis ben, doe ik wat ik wil. En ik hoef me er achteraf meestal niet voor te verantwoorden. Ik loop erbij zoals ik wil, niemand om rekening mee te houden en wil ik naar X of Y gaan dan ga ik gewoon. Hoe gek, bizar, extreem of toeristisch die plek ook mag zijn. Geeft een enorm gevoel van vrijheid. Je staat op wanneer je wilt, gaat eten waar je zin in hebt en verandert plannen zoveel nodig. Maakt het ook stukken makkelijker om op plekken te komen waar je anders niet zou belanden. Op je eentje stap je namelijk sneller uit je comfortzone, ga je al wat vlugger je grenzen verleggen. Hoe cliché het ook mag klinken, je komt jezelf tegen. Je ontdekt kantjes van jezelf die je nog niet gezien had en leert ermee omgaan. Op je eentje in de natuur trekken versterkt dat effect alleen maar. Zoals mijn hike in El Chalten.

Komt daar nog eens bij dat je meer gedwongen wordt om andere mensen op te zoeken. Ook als ik met vrienden op reis ga, leer ik mensen kennen. Maar toch nooit zoveel als tijdens een solo-trip. Je wordt ook sneller aangesproken door anderen. Op treinen, in een café, in een park. Soms uit medelijden, soms omdat een mens alleen minder bedreigend overkomt en vaak vooral uit interesse. Of omdat die andere persoon net ook alleen op pad is. Zo sprak ik met een oude dame over de atoombom in Hiroshima, liet ik mijn chakra’s lezen door een Maria, ging ik feesten met Harold&Kumar en trotseerde ik de Salkantay met een fantastische bende.

Nooit helemaal alleen

Je bent maar zo alleen als je er zelf voor kiest. Denk niet dat ik ooit al in een land geweest ben waar geen andere mensen alleen op reis waren. En die verzamelen bijna altijd op dezelfde soort plekken. Hostels bijvoorbeeld. De ideale plek om andere reizigers te leren kennen en samen iets te gaan eten. Slaap je liever niet in een kamer met anderen? Hostels hebben vaak ook privé-kamers.

Daarnaast kan je ook via je activiteiten heel wat mensen leren kennen. Gegidste tochten gebeuren meestal in groep. Idem voor heel wat hikes, excursies en kroegentochten. Wat ik ook altijd probeer is een workshop of iets dergelijks te boeken. Kookles, cursus origami, taalles… Locals leer je best kennen tijdens sportevents, op plekken waar enkel de locals eten (en die ontdek je op internet of door er gewoon om te vragen aan locals zelf), in de trein, publieke plaatsen, shopping centra en bars.

Het minder leuke

Alleen reizen heeft natuurlijk ook zijn nadelen. Alleen is soms ook maar alleen. Zeker als je iets ongelofelijk zot of grappig gezien hebt. Een herinnering delen blijft iets bijzonder mooi natuurlijk. Weet je nog die keer toen we in Peru… Nu, de moderne technologie brengt wel een beetje soelaas. Zwier het op Instagram, Facebook en Twitter en er komt ook wel reactie. Of start een reisblog natuurlijk. Ik probeer reisherinneringen vaak ook aan andere zaken te koppelen. Door een tatoeage te laten zetten bijvoorbeeld. Of kleren te kopen. Als ik dan die schoenen aantrek, kan ik toch op zijn minst tegen mezelf zeggen Weet je nog die keer in die winkel…  Is ook een reden waarom ik nooit zonder camera op reis zou kunnen gaan. De manier om momenten vast te leggen en fotograferen helpt enorm tegen de verveling.

Het moeilijkste van alleen reizen vind ik persoonlijk het avondeten. Solomangarephobia gelijk ze zeggen. Ontbijten doe ik met de krant en middageten sla ik geregeld over. Of ik neem een snelle hap ergens in een park. Maar ‘s avonds is dat wat lastiger. Op restaurant krijg je nog altijd vaak een verontwaardigde ober als je een tafel voor één vraagt en andere klanten kijken toch geregeld naar je. Met een boek daar gaan zitten is ook niet ideaal. Zelf koken is een oplossing of mensen opzoeken in een hostel en samen gaan eten. En er zijn ook restaurants met aanschuiftafels. Perfect om locals te leren kennen. Op je eentje reizen is vaak ook een stuk duurder.  Auto huren, eten kopen, hotelkamer reserveren, de kosten zijn voor jou alleen.

• Je kan het werk niet verdelen, dus alleen reizen vraagt iets meer voorbereidingswerk. Maar ook niet in overdrijven é. Go with the flow.
• Er is niemand die in jouw plaats oplet. Extra voorzichtigheid is meestal wel aangeraden. Als solo-reiziger ben je een easy target voor oplichters en dieven.
• Alleen hiken is niet evident. Zorg dat er toch iemand weet waar je ongeveer op pad bent, laat weten wanneer je van plan bent terug te keren, neem een werkende telefoon mee, zorg voor deftig materiaal, genoeg eten en drinken en een EHBO-kit. Flares kosten tegenwoordig ook niets meer.
• Denk op voorhand al eens na wat je graag alleen doet en wat helemaal niet. Ik ga bijvoorbeeld graag alleen naar de cinema, maar een ander dan weer totaal niet. Ga je niet graag alleen eten, kijk dan voor een hostel met keuken.
• De taal spreken is natuurlijk een gigantisch voordeel. Ook al is het maar enkele zinnen. En op zoek gaan naar conversation starters! Voor Belgen is dat vaak Jean-Claude Vandamme, chocolade, bier, wafels en politiek. Maar familie, andere reizen, je beroep en toekomstplannen werken ook altijd. Stop trouwens wat foto’s met een verhaal achter in je telefoon. Altijd handig als je de taal niet goed spreekt. En verzinnen staat vrij é. Wil je vandaag eens als boorplatformmedewerker door het leven gaan, dan kan dat gewoon.
• Wil je toch wat menselijk contact, neem dan een plaatselijke simkaart of een wifi-device. Kan je altijd via het internet een praatje slaan met mensen. Ideaal ook in combinatie met Google Maps.
• Een lijst van de vriendelijkste landen voor solo-travelers.
• Nog een goeie How To