Afrikaanse wegen

Rijden in Afrika, het is me wat. De chauffeurs noemen het niet voor niets een African massage. Als er al wegen zijn, dan liggen die er vaak erbarmelijk bij. Bulten, putten, stenen op de weg, … Geen wonder dat de weg geregeld geblokkeerd is door een gestrande vrachtwagen. En hoe ze het oplossen is vaak nog absurder. Uiteraard moest ik het als rasechte tjoolaard zelf ook eens meemaken. Tjolo!

Absurditeit ten top

Lange dag voor de boeg. De expeditie moet in Kampala geraken en om de spits te vermijden, vertrekken we om zes uur ‘s morgens. Trust me, je wil niet in een Afrikaanse spits vastzitten. Maar na een half uur rijden sloeg de pech toe. Een vrachtwagen vol aardappelen had zichzelf vastgereden in de modder en daarbij zijn ophanging gebroken. Als extraatje wou een andere vrachtwagen langszij rijden, maar kwam ook die vast te zitten in de modder.

Wat volgde was een aaneenschakeling van absurditeit. Eerst kwamen twee politieagenten toegesneld op moto’s. Na grondig bestuderen besloten die dat de ene vrachtwagen vooruit en achteruit moest rijden. Waardoor die alleen nog maar dieper kwam vast te zitten natuurljk. Ondertussen stroomde het volk toe. De toeschouwers wisten niet waar eerst te kijken. Naar de onfortuinlijke trucks of het hoopje blanken langs de kant van de weg. Een kerel in oversized kostuum -waarschijnlijk een official- nam de leiding over.

En maar lachen

Stenen werden aangeleverd, stokken onder de wielen, geroep, gelach en iedereen maar raad geven. Ondertussen probeerden mannen op motors toch langszij te rijden waarbij er geregeld eentje tegen de grond ging. Ene kwam vast te zitten, trok hard op en schoot los. Op zich een goeie zet ware het niet dat zijn zoontje achterop zat. Die maakte een tuimeling achterover, viel in de modder, stond op en veegde gewoon zijn kleren af. Ik kan me inbeelden dat papa een “niet vertellen aan mama, je krijgt een ijsje” prevelde, waarna de twee hun trot voort zetten.

Maar daar stopte het niet. Plots kwam een polonaise van zingende vrouwen voorbij, klappend in de handen en kloppend op een oude bidon. Gewoon even passeren. Ondertussen probeerde een gewone wagen langs de andere kant langszij te rijden. Kwam hij uiteraard ook vast te zitten. De mens probeerde er zich achterwaarts weer uit te wrikken en knalde daarbij een motorrijder omver. Alle toeschouwers gierden van het lachen, politie inbegrepen.

De sleepwagen

Masivu, onze expeditieleider, had ondertussen een sleepwagen gebeld. Ook hier een duur grapje. Meteen ook de reden waarom de aardappelvrachtwagen er al een dag stond. Plus, je weet nooit waar de sleeptruck op dat moment is. Kan even duren. De onze kwam er na een dik uur. Uiteraard werd eerst een half uur gediscussieerd over wat het plan ging zijn, waarna ze de laatst gestrande vrachtwagen eerst lostrokken.

Zo kon onze expeditietruck langszij doorrijden. NOT! Murphy was in de buurt dus reed ook onze wagen zich nog eens vast in de modder. Al een geluk dat de sleepwagen nog niet vertrokken was. Onder luid gejoel trok die ook ons uit de modder waarna we eindelijk de reis konden voort zetten. Rechtstreeks de spits in!