De weg naar Sziget: humor, geschiedenis en nostalgie

Zweden? Denemarken? Italië? Of misschien een festival in het buitenland? Ik hoor veel goed over Sziget. Ok, we gaan naar Sziget. Maar wacht, begin dit jaar won ik via de blogawards een Audi Q1 voor een weekend, misschien mag ik die wat langer gebruiken. Een weekend werd een week, de Q1 werd een Q5 en Sziget werd een stevige rondtrip door het oosten van Europa. Uiteraard was het ultieme hoogtepunt van de reis elke schnitzel die ik at, maar ik som toch ook even de andere -per stop- op.

Landschaftspark Duisburg

Aangezien ik nog maar net een verhuis achter de kiezen had, leek het me beter de eerste rit wat kort te houden. Een kleine drie uur als aperitiefje en de dag erop dan kilometers vreten. Zo kwam Duisburg en het Landschaftspark op de radar.

Vroeger draaide hier een gigantische kool- en staalfabriek, maar toen de deuren dicht gingen bleef vooral een sterk vervuilde lap grond achter. In 1991 gingen enkele architecten aan de slag met de site, met het idee om zo veel mogelijk van de fabrieksgebouwen te behouden als herinnering aan het industrieel verleden.

Al wat giftig was, werd weggewerkt, de oude bassins dienen nu als duiktanks, klimmers kunnen weg op de betonnen muren en tussen de gigantische torens houden ze geregeld evenementen. Rondom de site is een groot park uitgebouwd, inclusief wandelpaden.

Voor de fans van het industriële, waaronder mezelf, is Landschaftspark een soort gigantisch speelplein waar je als dolenthousiaste oversuikerde kleuter doorloopt. Maar ook de andere mens zal toch af en toe eens “also also also” zeggen.

Neustadt in Dresden

Dresden draagt een donker verleden op de schouders. In 1945 werd de stad bijna helemaal platgebombardeerd door de geallieerden. Meer dan 30.000 slachtoffers en tal van prachtige historische architectuur met de grond gelijk gemaakt. Pas vele jaren na de dreun begonnen ze aan reconstructie van die geschiedenis. Dat zorgt er absurd genoeg voor dat Altstadt eigenlijk nieuwer is dan Neustadt.

Pas op, Altstadt is met die imposante gebouwen zeker een aanrader, maar ik had het meer voor de rebelse gezelligheid van Neustadt. Berlijnse vibes, street art à volonté, een heel palet aan goedkope restaurantjes en genoeg winkels voor een shopping spree. Absolute aanraders zijn de regenpijpinstallatie in Kunsthof en de openluchtcinema aan het water. Nektapijten zijn hier trouwens nog steeds/opnieuw helemaal in.

Bastei bridge in Saxon-Switzerland

Geen idee waarom ze het Saxon-Switzerland noemen want kaas en zakmessen ga je hier niet vinden, laat staan dat het nog maar in de buurt ligt van Zwitersland. Gigantische bossen en zandsteenrotsen, die ga je dan weer wel in grote portie vinden. De regio ligt verspreid over het drielandenpunt Duitsland-Polen-Tjechië trouwens. Een ideale stop dus tussen al het stedelijk geweld. Alhoewel…

De film Avatar gezien? Weet wel, die film met turbosmurfen? Het decor van Saxon gelijkt er wat op. Grote lappen groen, afgewisseld met van die fijne spietsen rots en diepe afgronden. De Bastei bijvoorbeeld is een rotsformatie die 194 meter boven de grond piekt en in 1851 zijn ze zo gek geweest om tussen die torens een brug te bouwen. Uiteraard een indrukwekkend en fotogeniek beeld, maar dat zorgt er natuurlijk ook voor dat toeristen hier in horden toekomen. Bussen vol, aanschuiven, lawaai, veel te dure koffies. Rust in de natuur ga je op deze plek niet echt vinden.

Loop je weg van de brug, dan heb je wel enkele hikes die al een pak kalmer zijn. Langs het water, diep in de bossen, al dan niet met klimmen; kies maar. Trouwens, de brug is 24/7 open dus je kan gerust ook heel vroeg of laat op de avond gaan zien. Kan je misschien nog een zonsop- of ondergang meepikken.

De absurde humor van Praag

Van alle stops tijdens de roadtrip vond ik Praag misschien de minste. Tegen de verwachtingen in. Ok, de gebouwen zijn mooi en het kasteel is indrukwekkend verlicht bij valavond, maar ik vond het te druk en te toeristisch. Heel veel delen van de stad staan ook in de stellingen en de free walking tour was ok, maar zeker niet wow. Wie niet oplet, loopt in een scam (oppassen met geld wisselen) en eigenlijk is het er ook niet meer zo goedkoop als vroeger.

Maar wat me wel beviel, was de absurditeit van de Pragenaar. Ze hebben een speciale vorm van humor en dat uit hem onder andere in kunst. Een gigantisch beeld van een zwangere vrouw waar je uit geboren kan worden als toeschouwer, in het midden van de stad. Maar ze lieten ook een gigantisch standbeeld van Michael Jackson plaatsen toe die er kwam optreden. En nu nog zijn er geregeld referenda om het beeld terug te zetten. En neem nu de torenhoge metronoom op de top van het Letna-Park. Die is niet stuk maar ze werkt ook niet. Ze draait gewoon…soms. Zoals het communisme, gelijk ze hier zeggen.

Die Metronoom en het park errond is trouwens een ideale plek om ’s avonds wat rond te hangen. Drankje nemen in de Stalin bar, eventueel wat skaten en in de weekends spelen er bands.

Sziget festival

Sziget was ons einddoel, maar wat voor ene. Over de artiesten ga ik niet veel zeggen buiten dat Gorillaz, Oscar & The Wolf en Bonobo fantastisch goed waren. Maar nog veel meer lof voor het festival zelf. Naar beleving toe is de zevendaagse muziekmarathon helemaal af.

Eerst en vooral speelt alles zich af op een eilandje, knal in Boedapest. De nabijheid van de stad is sowieso een extra plus, maar ook dat eilandgevoel, de idee afgezonderd te zitten van de buitenwereld waardoor het lijkt alsof er net iets meer kan dan elders, speelt een belangrijke rol. Doe daar nog eens de georganiseerde chaos van het festival zelf bij en je hebt een recept voor succes.

Voetbaltornooien, benji-springen, toneel, een cinema, wereldkeuken, extatische mensen, het warme zomerweer, goedkope bars, circus, een siësta-camping, rodeo, kunst en kleine bosjes die schaduw bieden: je vindt het er allemaal. Ah ja, ze hebben er een Aldi (zonder Kwakies wel)! Toont ook de mentaliteit van de organisatoren. Wil je water meenemen, dan mag dat. Wil je wat goedkoper leven, dan ga je naar de festival-Aldi (de festivaldi, meteen patent vasteggen). Geeft minder het gevoel dat alles om geld draait. Gek trouwens hoeveel Belgen rondlopen op het festival.

Boedapest stijgt in de ranking

Mijn vorige keer Boedapest was al een voltreffer, maar nu had ik er nog eens een stralende zon bij ook. En mijn buddy natuurlijk. Qua steden staan New York, Berlijn, San Sebastian en Gent hoog in de ranking, maar Boedapest begint stilaan toch ook op die deur te kloppen. Het stuk Pest is daar de motor in.

Verlaten gebouwen die omgetoverd zijn naar bars vol oude televisies, kunstwerken, aftandse meubels en krabbels op de muur, maar ook afgelekte open air zomerbars waar een rustige minimal-beat je de avond inkabbelt. Stap maar eens binnen in de Akvarium bar, het plafond is een zwembad waardoor je betoverend effect krijgt als de zon binnen schijnt. Of verdwaal even in de creatieve chaos van Szimpla.Net ernaast heb je Karavan, een steegje vol foodtrucks.

Boedapest huist ook een pak thermen en spa’s. Wij trokken naar de Szechenyi baden, de grootste en meest populaire, maar vooral ook een prachtig staaltje architectuur. En niets beter dan water van 30 graden om het festival uit en van je lijf te krijgen.

Rothenburg, middeleeuwse pracht

Mijn eerste vijf minuten in Rothenburg-ob-der-Tauber waren heel bevreemdend. Mijn pa bouwde met kerst altijd een miniatuur kerstdorp, met huisjes die hij hier in Rothenburg kocht. Kleine, exacte versies van de pittoreske gebouwen die er nu staan, netjes rond de kerstboom en de cadeaus geplaatst. Meteen ook het decor voor bitsige oorlogen tussen mijn GI-Joes en de Cobra’s.

A trip down memory lane dus en de huizen waren zo herkenbaar dat het leek alsof ik er al geweest was. Het middeleeuws dorpje van meer dan duizend jaar oud ligt hoog in een groene vallei en maakt deel uit van The Romantic Road, een lange route die heel wat schattige dorpen en stadjes met elkaar verbindt. Maar geen road zo goed als die naar Gent natuurlijk.

De Audi Q5

Ik ben niet echt een auto-mens, dus ik weet er ook heel weinig over. Maar een dikke 3000km samen doorworstelen, schept precies toch een band. Na enkele dagen spraken we al over de auto als onze extra reisbuddy. Deed hij bijzonder goed trouwens. Comfortabele zetels, genoeg electronica om elke vorm van gevaar te ontwijken of toch op zijn minst te melden, uitstekende speakers en een GPS op basis van Google Maps. Ruim genoeg voor mijn kajak, krachtig genoeg om de Duitse snelwegen aan te kunnen en een open dak om te voldoen aan onze sterallures.

Foto’s