Als je mijn lijstjes bekijkt dan zie je bij favoriete bestemmingen het Amazonewoud mooi blinken op de tweede plaats. En eigenlijk hoort de natuurpracht op één, maar dat kan ik niet maken ten opzichte van mijn grote liefde San Sebastian. She’s a bit bitchy.

Soit, in oktober 2011 trok ik dus voor de eerste keer naar Peru. Zoals je hier leest, ging ik uiteraard voor de classics. Maar as usual mocht er ook wel een specialleke tussen zitten. De Salkantaytrek bijvoorbeeld. Of een paar nachten gaan slapen in het Amazonewoud. Je moet weten dat ik een enorme voorliefde heb voor bomen en monkeys. Staan allebei zelfs op mijn lijfje getatoeëerd. Een verblijf in het Amazonewoud werd zo haast logisch.

Anekdote als opwarmer

Ik was ‘s nachts in mijn hutje op zoek naar malariapillen. In den donker en zonder lenzen in. Op de tast dus. Plots zag ik op de muur, op tien centimeter van mijn neus, iets bewegen. Zaklamp erop en even verstijven. Zat er daar vlakbij mijn gezicht een knoert van een vogelspin op de muur. Ik heb geen spinnenfobie maar dit was toch even schrikken. De dag erna zag ik ene zitten op het padje richting jungle en aangezien ik wist dat Liesbeth er nog moest passeren, hield ik mijn camera al klaar.

Hoe?

Ik nam een binnenvlucht van Lima naar Iquitos en betaalde daar rond de 100 euro voor. Heen en terug. Sowieso best ter plaatste boeken, komt altijd goedkoper uit. Iquitos is een klein stadje, omringd door water en woud. Afgesloten ook, want enkel bereikbaar per vliegtuig en per boot. (Moto)Taxi’s zijn er spotgoedkoop maar rijden er gelijk gekken. Een avontuur op zich, zeker omdat ze je bagage gewoon op een soort fietsenrek zetten. In Iquitos zelf kan je dan ook je jungle toer regelen. Goed opletten want veel charlatans hier.

Je kan schipperen tussen stad en jungle maar ook enkele dagen in het Amazonewoud slapen. Wat ik ten stelligste aanraad, want het Amazonewoud is ‘s nachts een heel andere wereld. Zoek een goede slaapplek, vermijd de luxe-resorts, een tof programma en kijk voor een treffelijke gids want je kan niet zonder. Verdwalen is je doodsteek. In Iquitos gaan ze je ook proberen speedboten aan te smeren etc. maar dat hoeft allemaal niet. Veel leuker om gewoon een trage tufboot te nemen en zo de omgeving wat beter te absorberen.

Slapen

Ik sliep in de Canopy Lodge, waar ook wetenschappelijk onderzoek gedaan wordt. Meer dan basisvoorzieningen heb je er niet, maar alles is verzorgd en het personeel is er bijzonder vriendelijk. Peru speelde op dat moment een voetbalmatch tegen Chili en ik werd meteen in hun mannengroepje opgenomen. Meesupporteren en goedkope rum drinken! Er is maar op bepaalde uren elektriciteit, geen warm water en alles met poten loopt er gewoon vrij rond. Maar zot gezellig, zeker als ze ‘s avonds de olielampen aansteken. En lekker eten.

To do’s

Vijf dagen leek me een mooi begin, maar uiteindelijk mocht het zelfs nog wat meer zijn voor me. Ik had ze ook wel goed volgepropt en na wat onderhandelen en vriendelijk zijn ook wel wat extraatjes kunnen loswrikken.

1. Amazone

De Amazone is alomtegenwoordig en een bron van plezier. Boottochtjes in alle vormen. Met een grotere tufboot voor verdere afstanden, een kano en peddel om kleinere riviertjes langs hutten en een speedboot om roze dolfijnen te gaan zoeken. Yes indeed, roze dolfijnen. Boze geesten volgens de indianen, gedrochten volgens mezelve en haast onvindbaar volgens de gids. Maar wij belandden toch maar mooi midden in een school. Ah ja en vissen op piranha’s. Met stukjes kip aan je hengel. Echt wel iets speciaal, zeker omdat de kok ze ‘s avonds gewoon klaarmaakt voor je.

2. Boomtochten

Wetenschappers bouwden hangbruggen tussen de toppen van bomen in het Amazonewoud om tijd uit te sparen. En die kan je bezoeken en afwandelen. Klinkt misschien niet zo bijzonder, maar het zicht is wonderbaarlijk. Je kijkt op veertig meter van de grond over het dak van het Amazonewoud en met wat geluk spot je prachtige vogels.

3. Jungletochten

Hier wordt je gids nogal belangrijk. Niet alleen om niet verdwaald te lopen, maar ook om toffe verhalen te horen, beesten te spotten en tips&tricks te krijgen. Handig in mijn geval, want ik was mijn 54 muggenbeten (echt geteld) meer dan beu. Zelf had ik veel geluk met mijn gidsen. De één vertelde honderduit over zijn kindertijd in de jungle en over geesten die komend onheil al huilend voorspellen. Als je even later dan plots dat gehuil ook echt hoort galmen door het woud, dan is het toch even slikken. Een andere gids was heer en meester in het spotten. Hield plots halt, stak zijn vuist omhoog om ons te doen zwijgen en wees richting apen, slangen, mieren enz. En naar een pijlgifkikker van nog geen centimeter groot. Impressionant. De nachtgids vond dan weer zonder moeite uilen, bigass kevers en hagedissen. En vond het maar al te leuk om ons schrik aan te jagen.

4. Indianenstammen bezoeken

Hier had ik vooraf wat schrik  voor. Ik zag mezelf al lopen in een semi-opgezette stam die constant verplichte nummertjes moest opvoeren voor een simpele stuiver, terwijl achter de façade kleine kinderen elkaar aan het afknallen waren op hun playstations. Maar ik had geluk en belandde bij een authentieke stam, waar ik ook meteen een spoedcursus Yagua-indiaan kreeg. Leren schieten met een blaaspijp, zang- en dansstonde en rondleiding door hun hutten. Maar ook de meer ‘ontwikkelde’ stam, op enkele uren stappen, was de moeite waard. Spelen met kinderen aan de waterpomp, verse appelsienen plukken op hun akkers en fotoshoots met hele gezinnen.

Ik had er de tijd van mijn leven. Omsingeld en overmeesterd door natuur. Een plek waar jij je moet schikken naar de fauna en flora. Waar mensen nog echt in harmonie leven met hun omgeving. Waar tijd niet van belang is. Waar het elke dag minstens een kwartier lang stortregent. Waar het elke dag warm is. Waar stilte niet bestaat en kleuren domineren.  Waar de weinige mensen altijd lachen.

Tips en tricks

  • Muggenproduct van de strafste soort is een must. Net als lange mouwen en broekspijpen. En dichte schoenen. De zuigers zijn behoorlijk agressief, ook overdag. En trust me, ze zijn met veel.
  • Als je schrik hebt van alles met meer dan twee poten, dan zou ik niet gaan. Het krioelt er van de insecten, zoogdieren, vogels en ander leven. Idem voor mensen die nogal gesteld zijn op comfort en luxe.
  • Een zaklamp, drinkfles, sneldrogende handdoek (vochtig aldaar),pilletjes tegen zeeziekte mocht het nodig zijn, extra eten voor de grote eters, genoeg kousen, vochtabsorberende zakjes voor cameramateriaal en warme kledij voor ‘s avonds. En een boek.
  • Malariapillen en allerhande inentingen. Ik zou hier niet te laks in zijn want je wordt gebeten en gestoken door vanalles en nog wat. Allé, ik toch.
  • Spaans spreken helpt wel bij het onderhandelen van trajecten en prijzen. En zorgt ook voor betere integratie bij locals.

nielvanherck

View Comments

  • mijn vader reist binnen enkele maanden af naar Bolivia om daar met de moto rond te trekken, samen met nog een 9-tal anderen. Zo gaan ze de dodelijkste weg ter wereld berijden en uiteraard trekken ze de jungle in. Niet zo echt my cup of tea en ik geen zeker deze tips door

Share
Published by
nielvanherck

Recent Posts

Packraften in Spitsbergen, mooi en meedogenloos

Packraften in Spitsbergen, mooi en meedogenloosEen dagboek van extremen Captain’s log Day zero – Vliegen…

4 weeks ago

Slow travel: even Friesland en Flevoland ronddobberen

Twarres uiteraard, maar de dag dat Boudewijn de Groot zong over die zonderlinge jutter die…

2 months ago

Industrieel toerisme: Duisburg hertekend

Industrieel toerisme is een redelijk nieuw dingetje in de toerismewereld. Je bezoekt plekken die vooral…

2 months ago

Je eerste keer Japan: in 14 dagen

Dag 1-3: Tokyo - De futuristische metropool Start je avontuur in het bruisende hart van…

3 months ago

Je tweede keer Japan: in 14 dagen

Dag 1-2: Kanazawa - Cultureel erfgoed zonder de drukte Kanazawa, ook wel het ‘Kyoto van…

3 months ago

Je tweede keer Japan: in 8 dagen

Dag 1: Kanazawa - Het verborgen Kyoto van het Noorden Een elegante stad die vaak…

3 months ago