Je hebt zo van die reisverhalen die je eigenlijk liefst vanal met niemand deelt. Schaamtelijke of pijnlijke herinneringen die je ergens diep wil verbergen. Maar uiteindelijk komt alles toch bovendrijven. Of dat is toch wat Rose en Jack hoopten.
Ik heb zo wel een paar van die verhalen maar de meest bizarre was toch in Peru. Helemaal op het einde van de trot. We hadden net een tattoo laten zetten, daarover later meer, en Liesbeth wou een massage. De loodzware Salkantaytrek zat nog in de benen dus dat mocht er wel uit.
Nu moet je weten dat ik op concerten, fuiven, happenings en in winkelstraten elk lichamelijk contact met wildvreemden probeer te vermijden. Laat staan dat ik het aangenaam vind dat een wildvreemde me eens goed onder handen neemt. Soit, ik ben makkelijk te overtuigen dus stonden we daar plots in een massagesalon slash internetcafé slash prullenwinkel.
We werden elk naar een ander kamertje geleid, wat ik al bizar vond, waar we op de masseur moesten wachten. Liesbeth kreeg een schattig oud vrouwtje, dat er uiteindelijk niet zo veel van bakte en ik kreeg een kerel. Yes, een kerel. Wildvreemden die aan me komen vind ik al even leuk als je rug schuren tegen een cactus, maar een wildvreemde kerel dat is dan weer die cactus in zijn gehele doorslikken. Zonder kauwen.
Verstand op nul en gewoon hopen dat het snel voorbij was. Nu moet ik wel toegeven dat die kerel zijn best deed. Ergens was het zelfs aangenaam, vooral omdat de spieren echt stram waren. Tot hij plots zijn handen van mijn rug haalde en er mee ophield. Ik dacht dat hij wat wou drinken of zo, tot ik plots iets nat tegen mijn rug voelde. Ik draaide mijn hoofd en zag hoe de kerel mijn rug probeerde te likken.
Hoe verzot ik ook ben op ijs, ik ben er zelf gene! En al zeker niet voor een wildvreemde kerel. Ik schrok, slingerde een “que haces payaso” naar zijn hoofd en sprong in mijn kleren. Liesbeth wou nog even gezellig napraten daar, maar ik vermoed dat mijn “we moeten hier nu weg” wel redelijk duidelijk was.
Geen te beste ervaring dus en eigenlijk echt gek dat ik me laten verleiden heb, want ook in Istanbul had ik al een minder leuke ervaring met een masseur. Maar dat is voor een andere keer. Eerst dit voor een zoveelste keer proberen verwerken.
Packraften in Spitsbergen, mooi en meedogenloosEen dagboek van extremen Captain’s log Day zero – Vliegen…
Twarres uiteraard, maar de dag dat Boudewijn de Groot zong over die zonderlinge jutter die…
Industrieel toerisme is een redelijk nieuw dingetje in de toerismewereld. Je bezoekt plekken die vooral…
Dag 1-3: Tokyo - De futuristische metropool Start je avontuur in het bruisende hart van…
Dag 1-2: Kanazawa - Cultureel erfgoed zonder de drukte Kanazawa, ook wel het ‘Kyoto van…
Dag 1: Kanazawa - Het verborgen Kyoto van het Noorden Een elegante stad die vaak…
View Comments
Hahaha Niel, zalig
Als begin van een nieuwe blog zie ik dat compleet zitten. ;-)
Oei oei, ben je er nog niet overheen? :p
Haha Maarten! Nog steeds niet nee. Wacht maar, binnenkort ben je ook onderwerp van deze blog!
Volgende keer crème fraîche vragen.