Malaria sucks

Juist mijn resultaten binnen van een DNA-test en daaruit blijkt dat ik niet resistent ben voor malaria. Toemetoch, dat betekent dat ik de pillen preventief moet blijven slikken iedere keer ik naar een risicogebied ga. Niet mijn favoriete medicijnen. Ze kosten handenvol geld, je moet ze met zekere regelmaat nemen (een verschrikking voor een warhoofd als mezelve) en ook de neveneffecten kunnen tellen. Daarom is de keuze van welke medicijnen je pakt nogal belangrijk. Ga je voor duurdere? Voor pillen die je niet zo vaak moet nemen? Verhoogd risico op bijwerkingen? Ik heb twee soorten door mijn lijf gejaagd en kan er dus het volgende over zeggen.

Lariam

Eerst die voor jullie meest spectaculaire om te lezen, maar voor mij de minst aangename. Tijdens mijn Indonesië-reis genomen en gekozen omdat mijn opa er nog wat liggen had. Je hoeft ze maar één keer per week te nemen zo lang je in het gebied zit en tot een maand erna. En best ook op voorhand om bijwerkingen op te sporen. Heb ik niet gedaan. Had ik beter gedaan. Als je de restricties leest, zou je eigenlijk al moeten beginnen huiveren. Niet voor kinderen, niet als je zwanger wil worden, niet als je gevoelig bent voor vanalles en nog wat, …

De eerste week had ik weinig last van bijwerkingen. Hoogstens wat misselijkheid en verminderde eetlust. Maar in de derde week begon het pas echt heftig te worden. Ik sliep dan in een eenpersoonskamer in Cimaja, goed omsingeld door een muggennet etc. Leuke plek, maar daarover later meer. Het begon met slaapproblemen. Moeite om in te slapen en nachtmerries. Maar algauw sloeg het over naar hyperrealistische dromen. Zo realistisch dat ik soms niet meer wist of ik al wakker was of nog steeds in dromenland zat. Fictie en realiteit mengden zich volledig. Het ging zelfs zo ver dat ik mijn wekker moest instellen. Had ik het geluid van klokken gehoord, dan was ik wakker. Anders niet. Freaky stuff. Ik besloot dan maar te stoppen met de behandeling.

Malarone

Geen tweede keer trippen op malariapillen voor mij, dus deed ik voor mijn trip naar het Amazonewoud wat meer research. Daar kwam Malarone het best uit. Het duurst ook helaas. Negentig euro voor een maandkuur. Je neemt ze best de dag voor je toekomt in de risicozone en je moet blijven doornemen tot een week na verlaten van het gebied. Enige grote nadeel van deze kuur is dat je elke dag een pilletje moet nemen en dat liefst telkens ongeveer op hetzelfde uur. Geen sinecure voor vergeetkoppen. Maar ik had niets van bijwerkingen. Helemaal niets. Muggenbeten daarentegen… Op een bepaald moment telde ik er maar liefst 52.

Hoe kiezen?

Wel, ik kan natuurlijk alleen maar Malarone aanraden. Ok niet iedereen heeft dezelfde reacties op Lariam als mij, maar waarom onnodig risico nemen? Als je ze toch gaat gebruiken, test dan je reacties op voorhand. Lariam is makkelijker in gebruik en voor mensen die lange kuren moeten nemen is het stukken goedkoper natuurlijk. Kan je niet kiezen? Dan is er nog altijd Doxycycline als alternatief. Zelf nooit getest wel.