Huanchaco en Trujillo

Ffffffffffffffffffftt ploep. Niet simpel om neer te schrijven maar naast mijn linkeroor vliegt Matts vislijn het water in. We zitten op de pier van Huanchaco te genieten van de ochtendzon, pelikanen op de achtergrond en in de hand een tamale (op maïs gebaseerde maaltijd, opgerold in een bananenblad).

Peru dus. Na een gekke vlucht tussen Buenos Aires ben ik in het land waar mensen schreeuwen tegen hun gsm, schoenen te groot en in de lelijkste kleuren gedragen worden, niet de Spanjaarden maar Mc Donalds als de grote kolonisator telt en publiekelijk muilen de nationale sport is. Maar ook het land dat kilometers geschiedenis aaneen rijgt, waar de mensen oprecht vriendelijk en hartelijk zijn en je gegeten hebt voor een tweetal euro.

Huanchaco

Geen backpackerstrail deze keer, maar een bezoekje aan één van mijn beste vrienden. Matt leert kinderen uit Cerrito skaten en surfen, als onderdeel van een ontwikkelingsproject. Daarnaast organiseerde hij er ook een festivalletje. Maar later meer over die projecten.

Huanchaco zelf is een rustig vissersdorpje waar er eigenlijk niet zo veel te beleven valt. Strandhoppen, surfen op rechtse golven, gaan vissen op de pier, pelikanen spotten, de strandbars afschuimen en goedkoop eten. Dat is het zo wat. Alles gaat ook een stuk trager. Geen wonder dat relaja (relax) hier het meest gehoorde woord is. Na de drukte van al het rondreizen in het koude Patagonië is de zon en rust van Huanchaco echter meer dan welkom. Veel coole street art trouwens in de straten van Huanchaco.

Veel gekke mensen ook. Le prêtre bijvoorbeeld. Een uitgeweken Fransman, die er op het eerste zicht doodsbraaf uitziet met zijn brilletje en polo, maar daaronder boemvol getattoeëerd staat. En niet met de mooiste tattoos. Ik ga hem vooral onthouden om zijn nu al befaamde uitspraak: “No soy turisto, soy vagabonde.” (ik ben geen toerist maar een zwerver)

Of de man op de fiets die constant fluitgeluiden maakt. Matt wist te vertellen dat die mens dat deed als job. Kan je de man horen fluiten, dan mag je er vanuit gaan dat alles veilig is. Heb je het trouwens niet zo voor mensen, dan kan je je nog altijd bezig houden met de duizenden straathonden.

Trujillo

Word je toch wat zenuwachtig van al dat niets doen, dan kan je snel en goedkoop een taxi of bus nemen naar Trujillo, de dichtstbijzijnde stad. Verwacht je maar aan een resolute stijlbreuk. Drukte alom. Toeterende auto’s, schreeuwende verkopers, mobiele winkeltjes en dat allemaal achter een waas van stof. In Trujillo krijg je trouwens alles gedaan, legaal en illegaal. T-shirts ontwerpen, stickers drukken, al dan niet gewenste (plastische) chirurgie en vreemde substanties kopen. De wegwerpcultuur is hier niet doorgebroken en alles wordt hersteld of gebruikt voor iets anders.

Als je er ooit bent, ga dan zeker eens naar de markten en shoppingcenters. Ongelofelijk wat je daar allemaal ziet, zowel qua koopwaar als qua volk. Een avontuur op zich, maar niet altijd even veilig. Je voelt de handen zo je broekzakken aftasten. Trujillo is een gevaarlijke stad met hoge criminaliteitscijfers. Zelfs de historische site Chan Chan wordt geregeld geplaagd door bendes.

Over historische sites gesproken, Huacas de la Luna y del Sol ligt vlakbij Trujillo en is het uitstapje waard. Twee tempels voor de prijs van één en vooral de Maantempel is indrukwekkend. De muurschilderingen en ruïnes zijn redelijk goed geconserveerd en ook het museum is de moeite.

Neem trouwens ook eens het openbaar vervoer. Spotgoedkoop en een waar avontuur op zich. Ofwel word je omsingeld door joelende schoolkinderen, ofwel knal je met je kop tegen het plafond omdat de chauffeur te snel over een put reed, ofwel breek je half je knieschijven in een poging om je benen tussen de op Peruviaanse maat gemaakte stoeltjes te krijgen. Met een beetje geluk is de chauffeur van je mototaxi effectief meerderjarig, krijg je in de minibus geen baby op je schoot en veegt je buur van de overvolle collectivo zijn snot niet af aan je arm. Geluk dat ik niet had by the way. Bushaltes zijn er niet, gewoon zwaaien naar een bus en luisteren naar wat de omroeper allemaal schreeuwt van bestemmingen.

Soit, volgende stop is Lima en dan is het alweer huiswaarts.

Tips

slapen: Mc Collum
eten: My Friend en steak in Uruguayano (Trujillo)
koffie en wifi: Mi Luna. Eet zeker ook alfajores (overal te vinden)
party: Ama
to do: vissen op de pier, surfen met wetsuit, Huacas, de markt van Trujillo