De Tjoolaard nieuwjaarsbrief 2018

Gepakt op snelheid door Koning Filip, dat hoor je me ook niet elke dag zeggen. Schrijf je een hele tekst over verwondering, komt diene mens op tv met hetzelfde thema in zijn kerstboodschap. Great minds… Benieuwd of hij ook zo’n reisfan is. Maar hij heeft gelijk. Hoe wij naar de wereld kijken, bepaalt hoe we omgaan met die wereld en onszelf. En laat dat dan maar verwonderd zijn.

Wanderlust. Erger nog, hashtag wanderlust. Hoe vaak ik dat woord al niet heb zien passeren in mijn leven. Op zich een mooi woord natuurlijk, maar ik mis er iets in. Een zekere diepgang. Wanderen of tjolen of reizen, het is een fantastisch iets maar eigenlijk zelden een doel op zich. We reizen om een reden. Om te vluchten, te ontspannen, te ontdekken of simpelweg om van a naar b te raken. Na zeven jaar Tjoolaard was het voor mij ook eens tijd om die waarom-vraag te stellen.

Waarom?

Meteen ook mijn eerste grote les van het afgelopen jaar. Misschien is het de leeftijd, misschien zijn het de wijze woorden van een vriend, maar de waarom van alles wordt me alsmaar belangrijker. Niet wie, wat of hoe maar waarom. Een lastige vraag, want vaak is ze moeilijkst te beantwoorden, maar ze betekent het meest. Ze helpt diepgang zoeken, maar ook relativeren en selecteren. Vraag iemand maar eens waarom ze iets doen in plaats van wat of hoe. Eerst krijg je twijfel, maar uiteindelijk komt de ware persoon naar boven.

Ik raakte wat reismoe. Blogmoe. Om verschillende redenen, en het frustreerde me mateloos. Tot die wijze maat me de spiegel voor hield. “Waarom doe je wat je doet? Waarom wil je altijd naar buiten?” En uiteindelijk was het antwoord simpel: verwondering. Nieuwsgierigheid, spontaniteit en verrassing gecombineerd. Er zit een verwonderkind in me, geen wanderlust maar wonderlust.

Verwondering is een soort brandstof, de benzine die je alsmaar verder duwt. Die ervoor zorgt dat je toch om die volgende hoek wil gaan kijken. Die eeuwige nieuwsgierigheid. Dan brandend gevoel in mijn lichaam wanneer ik net iets te lang op dezelfde plek zit. Dat wow-moment dat je even doet stilstaan en meteen doet verlangen naar het volgende.

De grote wens

Mijn grote wens voor mezelf, mijn omgeving, voor jou en de wereld is een 2018 vol verwondering. En het mag gerust wat langer duren dan dat jaar alleen. Want wie zich kan verwonderen, die ziet de echte schoonheid van de wereld. Kafka zei het oh zo mooi: “anyone who keeps the ability to see beauty never grows old.”

Verwondering betekent stilstaan. Absorberen wat je ziet en er de schoonheid, de kracht of het merkwaardige van inzien. Niet zomaar kijken, maar verder zien. Associëren en voelen. Zoeken naar een verhaal, een betekenis. Het bijzondere maar evenzeer het alledaagse in een nieuw daglicht zien, creatief zijn, innoveren. Maar stilstaan is potversnippie moeilijk vandaag de dag, we verliezen er heel wat verwondering door.

Verwonderen betekent positief in het leven stappen. Openstaan voor het wonderbaarlijke. Zoals Charlie Chaplin zei: “je ziet de regenboog alleen maar als je naar boven kijkt.” Dus kop op! We krijgen maar een beperkte tijd, we kunnen er maar beter alles uithalen.

Je verwonderen helpt ook koesteren. De mensen om je heen, de natuur, het onderweg zijn, thuis. Alles krijgt plots veel meer waarde en daar ga je dus voor zorgen. Die verwondering is trouwens niet exclusief. Ze is er voor iedereen. Jong, oud, zwart, wit. Maar ook voor zij die nog moeten komen. Ook zij hebben recht op dat ene intense moment waarop alles om je heen heel even stilstaat, je volledig geabsorbeerd wordt door het absolute nu.

2017 had heel wat wondermomenten voor me in petto. Het noorderlicht in Lapland, kamperen op een vlot, door de uitgestrekte natuur van Canada hiken, de kleuren van Cyprus ontdekken, de gastvrijheid van Oman, de rust van Malta en het energieke van de Zwitserse bergen. Ik mocht wat van mijn verwondering proberen doorgeven aan studenten en kon drie buitenlandse vrienden eindelijk de kracht van Gent tonen. En ik kreeg ook dit jaar van heel wat mensen een pak kansen cadeau. Merci daarvoor!

Maar het meest wonderbaarlijke blijft dat eeuwige geduld, die onuitputtelijke liefde en totale aanvaarding van vrienden en familie. Elke keer opnieuw vormen ze een veilige haven. Ze blijven mijn mooiste bestemming. En Mila, Rafa, baby K&C en Lucet, verwondering is jullie van nature gegeven, verlies ze nooit. Ik zal met veel plezier gidsen.

Precies toch een iets emotionelere nieuwjaarsbrief geworden dan gepland. Dus misschien best eindigen met werelds beste mop?

Waarom zijn appelsienen zo bekend?
Ze komen vaak in de pers!

Gelukkig nieuwjaar iedereen, prettig eindejaar en maak van 2018 een knaller.

Niel aka Tjoolaard

xxx

“It is a happiness to wonder; it is a happiness to dream.”
-Edgar Allan Poe-